Κουράγιο δόλιο μου κορμί
για να τα βγάλεις πέρα
στα βάσανα που `χει ο ντουνιάς,
ίσως να φέξει και για μας,
κάποτε άσπρη μέρα.
Κούτσα κούτσα και περπάτα,
στη ζωή, τη δόλια στράτα
κι άσε πια τα κλάματα.
Κι όσο μαύρη να ‘ναι η νύχτα,
έχει και χαράματα.
Κουράγιο δόλιο μου κορμί
κράτα κι αυτή τη δόση
και μη ζητάς παρηγοριά
γιατί η δόλια μου καρδιά,
δεν έχει να στη δώσει.
|
Kurágio dólio mu kormí
gia na ta vgális péra
sta vásana pu `chi o ntuniás,
ísos na féksi ke gia mas,
kápote áspri méra.
Kutsa kutsa ke perpáta,
sti zoí, ti dólia stráta
ki áse pia ta klámata.
Ki óso mavri na ‘ne i níchta,
échi ke charámata.
Kurágio dólio mu kormí
kráta ki aftí ti dósi
ke mi zitás parigoriá
giatí i dólia mu kardiá,
den échi na sti dósi.
|