Μια νεράιδα κάποιο βράδυ
σ’ ένα πέτρινο πηγάδι
έκλαιγε για το σμαράγδι
που `χασε μες στο θολό νερό.
Ένα νέο παλικάρι
του ανέμου το καμάρι,
μόνο βγαίνει στο φεγγάρι
σ’ ένα δρόμο δίχως γυρισμό.
Ποια είμαι εγώ ποιος είσαι εσύ,
ποιος στης αγάπης το βωμό
θα θυσιαστεί;
Όμορφη σαν νέα μέρα
λαμπερή σαν τον αστέρα
ημερεύει τον αγέρα,
την ομορφιά ποιος θ’ αρνηθεί;
Στη ματιά της μαγεμένος
στο φιλί της διψασμένος
μες στου πάθους του το μένος,
πέφτει στον άγνωστο βυθό.
Ποια είμαι εγώ ποιος είσαι εσύ,
ποιος στης αγάπης το βωμό
θα θυσιαστεί;
Ποιος θα βρει το δαχτυλίδι,
ένα αγύριστο ταξίδι
στης αγάπης το παιχνίδι,
όποιος δοθεί θα νικηθεί.
Η ψυχή της θα γνωρίσει,
το σμαράγδι θα κρατήσει
μα το φως δε θ’ αντικρίσει
τώρα που εκείνη έχει χαθεί,
Ποια είμαι εγώ ποιος είσαι εσύ,
ποιος στης αγάπης το βωμό
θα θυσιαστεί;
|
Mia neráida kápio vrádi
s’ éna pétrino pigádi
éklege gia to smarágdi
pu `chase mes sto tholó neró.
Έna néo palikári
tu anému to kamári,
móno vgeni sto fengári
s’ éna drómo díchos girismó.
Pia ime egó pios ise esí,
pios stis agápis to vomó
tha thisiasti;
Όmorfi san néa méra
laberí san ton astéra
imerevi ton agéra,
tin omorfiá pios th’ arnithi;
Sti matiá tis mageménos
sto filí tis dipsasménos
mes stu páthus tu to ménos,
péfti ston ágnosto vithó.
Pia ime egó pios ise esí,
pios stis agápis to vomó
tha thisiasti;
Pios tha vri to dachtilídi,
éna agiristo taksídi
stis agápis to pechnídi,
ópios dothi tha nikithi.
I psichí tis tha gnorísi,
to smarágdi tha kratísi
ma to fos de th’ antikrísi
tóra pu ekini échi chathi,
Pia ime egó pios ise esí,
pios stis agápis to vomó
tha thisiasti;
|