Νύχτα μεγάλη γεμάτη χρώμα
τη συνηθίζεις στη στιγμή
νύχτα γεμάτη απ’ τον αιώνα
που περιμένουμε να `ρθει
Το μέρος γίνεται χυδαίο
και παριστάνεις τον ωραίο
όλα διαβαίνουν βιαστικά
κι ύστερα απλά περαστικά
Σαν θα χαθούμε μες το χρόνο
της ίδιας μας της αλλαγής
κι ενώ η αυγή θα σπέρνει τρόμο
θα βρεις σενάρια να μου πεις
Το πλήθος χάνεται σκορπάει
ψάχνει να βρει κάποιο φιλί
κι είναι μεγάλη η ανηφόρα
με τις γυναίκες στη γραμμή
Μια πόρτα φως μες το σκοτάδι
μοιάζει να είναι πια κρυφή
μην κάνεις βήμα από κοντά μου
φοβάμαι σαν μικρό παιδί
Σαν θα χαθούμε μες το χρόνο
της ίδιας μας της αλλαγής
κι ενώ η αυγή θα σπέρνει τρόμο
θα βρεις σενάρια να μου πεις
Σαν θα χαθούμε μες το χρόνο
της ίδιας μας της αλλαγής
κι ενώ η αυγή θα σπέρνει τρόμο
θα βρεις σενάρια να μου πεις
|
Níchta megáli gemáti chróma
ti sinithízis sti stigmí
níchta gemáti ap’ ton eóna
pu periménume na `rthi
To méros ginete chideo
ke paristánis ton oreo
óla diavenun viastiká
ki ístera aplá perastiká
San tha chathume mes to chróno
tis ídias mas tis allagís
ki enó i avgí tha spérni trómo
tha vris senária na mu pis
To plíthos chánete skorpái
psáchni na vri kápio filí
ki ine megáli i anifóra
me tis ginekes sti grammí
Mia pórta fos mes to skotádi
miázi na ine pia krifí
min kánis víma apó kontá mu
fováme san mikró pedí
San tha chathume mes to chróno
tis ídias mas tis allagís
ki enó i avgí tha spérni trómo
tha vris senária na mu pis
San tha chathume mes to chróno
tis ídias mas tis allagís
ki enó i avgí tha spérni trómo
tha vris senária na mu pis
|