|
Δεν ξηγήθηκες ωραία, δεν ξηγήθηκες
σ’ έναν άνδρα που σου φέρθηκε σωστά.
Το τι έκανα για σένα δε θυμήθηκες
και με είπες και αλήτη μια βραδιά.
Δε θα βρεις σαν κι εμένα
στη ζωή σου κανένα,
δε θα βρεις.
Αλήτη να σ’ αγαπάει,
αλήτη να σε πονάει
δε θα βρεις.
“Που ’σαι, αλήτη μου”, θα λες,
“που ’σαι, αλήτη μου;”,
όταν θα έρχεσαι να κλαις
έξω απ’ το σπίτι μου.
Δεν ξηγήθηκες ωραία, δεν ξηγήθηκες
σ’ έναν άνδρα που σ’ αγάπησε τρελά.
Στον αλήτη που θυσίασε για πάρτη σου
μια ολόκληρη ζωή και μια καρδιά.
|
Den ksigíthikes orea, den ksigíthikes
s’ énan ándra pu su férthike sostá.
To ti ékana gia séna de thimíthikes
ke me ipes ke alíti mia vradiá.
De tha vris san ki eména
sti zoí su kanéna,
de tha vris.
Alíti na s’ agapái,
alíti na se ponái
de tha vris.
“Pu ’se, alíti mu”, tha les,
“pu ’se, alíti mu;”,
ótan tha érchese na kles
ékso ap’ to spíti mu.
Den ksigíthikes orea, den ksigíthikes
s’ énan ándra pu s’ agápise trelá.
Ston alíti pu thisíase gia párti su
mia olókliri zoí ke mia kardiá.
|
