Εκεί στη σκάλα την πλατιά
στη σκάλα των δακρύων
στο Βίνερ Γκράμπεν το βαθύ
το λατομείο των θρήνων
Εβραίοι κι αντάρτες περπατούν
Εβραίοι κι αντάρτες πέφτουν,
βράχο στη ράχη κουβαλούν
βράχο σταυρό θανάτου.
Εκεί ο Αντώνης τη φωνή
φωνή, φωνή ακούει
ω καμαράντ, ω καμαράντ
βόηθα ν’ ανέβω τη σκάλα.
Μα κει στη σκάλα την πλατιά
και των δακρύων τη σκάλα
τέτοια βοήθεια είναι βρισιά
τέτοια σπλαχνιά είν’ κατάρα.
Ο Εβραίος πέφτει στο σκαλί
και κοκκινίζει η σκάλα
κι εσύ λεβέντη μου έλα εδώ
βράχο διπλό κουβάλα.
Παίρνω διπλό, παίρνω τριπλό
μένα με λένε Αντώνη
κι αν είσαι άντρας, έλα εδώ
στο μαρμαρένιο αλώνι.
|
Eki sti skála tin platiá
sti skála ton dakríon
sto Iner Gkráben to vathí
to latomio ton thrínon
Evrei ki antártes perpatun
Evrei ki antártes péftun,
vrácho sti ráchi kuvalun
vrácho stavró thanátu.
Eki o Antónis ti foní
foní, foní akui
o kamaránt, o kamaránt
vóitha n’ anévo ti skála.
Ma ki sti skála tin platiá
ke ton dakríon ti skála
tétia voíthia ine vrisiá
tétia splachniá in’ katára.
O Evreos péfti sto skalí
ke kokkinízi i skála
ki esí levénti mu éla edó
vrácho dipló kuvála.
Perno dipló, perno tripló
ména me léne Antóni
ki an ise ántras, éla edó
sto marmarénio alóni.
|