Έτσι που έγινε’ η ζωή
σαν γελοιογραφία
φοράω τσίγκινο βρακί
κι έναν ζουρλομανδύα
Διαβάζω τ’ άστρα τ’ ουρανού
και μαγικά βιβλία
και ταξιδεύω με το νου
σαν τον Προφήτ’ Ηλία
Έχω και μια αλλοδαπή
από την Τανγκανίκα
κοιμόμαστε σ’ ένα γιαπί
και την περνάμε γλύκα
Τρυπήσανε οι τσέπες μου
και δεν υπάρχει φράγκο
χορεύω ρούμπα το πρωί
και το βραδάκι μάμπο
Μαλλιά ως τον αστράγαλο
και γένια ως το γόνα
και γράφω στα παπούτσια μου
το νέο τον αιώνα
Ο άλλος τρέχει για δουλειά
και για υπερωρία
και στα εξήντα πέντε του
τελειώνει η μπαταρία
Τον κουβαλάνε τέσσερις
και τόνε πάνε τσάρκα
μα εγώ γλεντάω τη ζωή
μ’ ένα τσιγάρο τράκα
|
Έtsi pu égine’ i zoí
san geliografía
foráo tsígkino vrakí
ki énan zurlomandía
Diavázo t’ ástra t’ uranu
ke magiká vivlía
ke taksidevo me to nu
san ton Profít’ Ilía
Έcho ke mia allodapí
apó tin Tangkaníka
kimómaste s’ éna giapí
ke tin pernáme glíka
Tripísane i tsépes mu
ke den ipárchi frágko
chorevo ruba to pri
ke to vradáki mábo
Malliá os ton astrágalo
ke génia os to góna
ke gráfo sta paputsia mu
to néo ton eóna
O állos tréchi gia duliá
ke gia iperoría
ke sta eksínta pénte tu
telióni i bataría
Ton kuvaláne tésseris
ke tóne páne tsárka
ma egó glentáo ti zoí
m’ éna tsigáro tráka
|