Η πέτρα σταυρωμένη από τον άνεμο
Ο άνεμος η σιγαλιά
Δεν ακούγεται τίποτα
Μόνο το καρδιοχτύπι της πέτρας
Κι η πέτρα της καρδιάς μου δουλεύεται
Με τον θυμό και με τον πόνο
Βαριά, σιγά και σταθερά
Μπόλικη πέτρα
Μπόλικη καρδιά
Να χτίσουμε τις αυριανές μας φάμπρικες
Τα λαϊκά μέγαρα
Τα κόκκινα στάδια
Και το μεγάλο μνημείο των ηρώων της επανάστασης
Να μη ξεχάσουμε και το μνημείο του Ντικ
Ναι, ναι του σκύλου μας του Ντικ
Της ομάδας του Μούντρου
Που τον σκοτώσαν οι χωροφυλάκοι
Γιατί αγάπαγε πολύ τους εξόριστους
Να μην ξεχάσουμε σύντροφοι τον Ντικ
Τον φίλο μας τον Ντικ
Που γάβγιζε τις νύχτες
Στην αυλόπορτα αντίκρυ στη θάλασσα
Κι αποκοιμιόταν τα χαράματα
Στα γυμνά πόδια της λευτεριάς
Με τη χρυσόμυγα του αυγερινού
Πά στο στυλωμένο αυτί του
Τώρα ο Ντικ κοιμάται στη Λήμνο
Δείχνοντας πάντα το ζερβί του δόντι
Μπορεί μεθαύριο να τον ακούσουμε πάλι
Να γαβγίζει χαρούμενός σε μια διαδήλωση
Περνοδιαβαίνοντας κάτου απ’ τις σημαίες μας
Έχοντας κρεμασμένη στο ζερβί του δόντι
Μια μικρή πινακίδα «κάτω οι τύραννοι»
Ήταν καλός ο Ντικ
|
I pétra stavroméni apó ton ánemo
O ánemos i sigaliá
Den akugete típota
Móno to kardiochtípi tis pétras
Ki i pétra tis kardiás mu dulevete
Me ton thimó ke me ton póno
Oariá, sigá ke statherá
Bóliki pétra
Bóliki kardiá
Na chtísume tis avrianés mas fábrikes
Ta laiká mégara
Ta kókkina stádia
Ke to megálo mnimio ton iróon tis epanástasis
Na mi ksechásume ke to mnimio tu Ntik
Ne, ne tu skílu mas tu Ntik
Tis omádas tu Muntru
Pu ton skotósan i chorofiláki
Giatí agápage polí tus eksóristus
Na min ksechásume síntrofi ton Ntik
Ton fílo mas ton Ntik
Pu gávgize tis níchtes
Stin avlóporta antíkri sti thálassa
Ki apokimiótan ta charámata
Sta gimná pódia tis lefteriás
Me ti chrisómiga tu avgerinu
Pá sto stiloméno aftí tu
Tóra o Ntik kimáte sti Límno
Dichnontas pánta to zerví tu dónti
Bori methavrio na ton akusume páli
Na gavgizi charumenós se mia diadílosi
Pernodiavenontas kátu ap’ tis simees mas
Έchontas kremasméni sto zerví tu dónti
Mia mikrí pinakída «káto i tíranni»
Ήtan kalós o Ntik
|