Ο ουρανός ξημέρωσε
και η καρδιά μου κέρωσε
είν’ το κρασί φαρμάκι
απ’ το πολύ μεράκι
Νερό δε γίνεται το αίμα
κι όποιος το πει θα είναι ψέμα
Η πρώτη αγάπη δε λησμονιέται
η σκέψη μου σε συλλογιέται
κι όσο γκριζάρουν τα μαλλιά
θα μου θυμίζουν τα παλιά
Τα χέρια χαμηλώσανε
οι πίκρες με πληγώσανε
που βρίσκεσαι δεν ξέρω
πονώ και υποφέρω
Νερό δε γίνεται το αίμα
κι όποιος το πει θα είναι ψέμα
Η πρώτη αγάπη δε λησμονιέται
η σκέψη μου σε συλλογιέται
κι όσο γκριζάρουν τα μαλλιά
θα μου θυμίζουν τα παλιά
Ο ουρανός ξημέρωσε
μα το κρασί δε νέρωσε
το πίνω στην υγειά σου
κι ας είμαι μακριά σου
|
O uranós ksimérose
ke i kardiá mu kérose
in’ to krasí farmáki
ap’ to polí meráki
Neró de ginete to ema
ki ópios to pi tha ine pséma
I próti agápi de lismoniéte
i sképsi mu se sillogiéte
ki óso gkrizárun ta malliá
tha mu thimízun ta paliá
Ta chéria chamilósane
i píkres me pligósane
pu vrískese den kséro
ponó ke ipoféro
Neró de ginete to ema
ki ópios to pi tha ine pséma
I próti agápi de lismoniéte
i sképsi mu se sillogiéte
ki óso gkrizárun ta malliá
tha mu thimízun ta paliá
O uranós ksimérose
ma to krasí de nérose
to píno stin igiá su
ki as ime makriá su
|