Ο τρίτος | O trítos

Σείεται γη κι ουρανός,
χάνονται πλάσματα
κι απ’ τα χαλάσματα
ο τρίτος βγαίνει.

Άγγελοι σβήσαν το φως,
γιατί ξεχάσανε,
κάτι χρωστάμε,
κάτι ακόμα μένει.

Πόλεμο κάνουμε,
πόλεμο κάνουμε,
πόλεμο έχουμε.

Πόλεμο κάνουμε,
πόλεμο κάνουμε,
πόλεμο έχουμε.

Έτσι μας μάθανε
και έτσι ζούμε…

Στα καταφύγια σεισμός,
φτιάξου και ξέχνα τον,
κρυψ’ το κεφάλι σου
ξανά στην άμμο.

Μα ο αρχαίος Θεός,
που σε προόριζε
για ουρανούς
σε βρίσκει πάλι χάμω.

Siete gi ki uranós,
chánonte plásmata
ki ap’ ta chalásmata
o trítos vgeni.

Άngeli svísan to fos,
giatí ksechásane,
káti chrostáme,
káti akóma méni.

Pólemo kánume,
pólemo kánume,
pólemo échume.

Pólemo kánume,
pólemo kánume,
pólemo échume.

Έtsi mas máthane
ke étsi zume…

Sta katafígia sismós,
ftiáksu ke kséchna ton,
krips’ to kefáli su
ksaná stin ámmo.

Ma o archeos Theós,
pu se proórize
gia uranus
se vríski páli chámo.