Ο Υμηττός | O Imittós

Εκεί ψηλά στον Υμηττό υπάρχει κάποιο μυστικό
Και είναι, πως να σας το πω, πολύ μπλεγμένο ομολογώ

Αν και γω από παιδάκι είχα πάντα ένα μεράκι
Να ’χω συντροφιά ένα αστέρι κι ένα σκύλο στην αυλή

Όμως, εκεί στον Υμηττό, δεν μου το βγάζετ’ απ’ το μυαλό
Υπάρχει κάποιο μυστικό, εκεί ψηλά στον Υμηττό

Πέτρα που κύλησε, μη την εκρατήσεις
το ριζικό της είν’ κακό και θα μετανοήσεις
Τη συμβουλή μου αυτή μη την εξεχάσεις
γιατί ’ναι το λιγότερο τους φίλους σου να χάσεις

Όμως, εκεί στον Υμηττό, υπάρχει κάποιο μυστικό
Να το ξεχάσω δεν μπορώ, ούτε τη λύση του να βρω

Αν και γω από μικρή δεν μ’ αρέσανε τα χάδια
Ήμουνα προσεκτική, ιδιαίτερα τα βράδια

Όμως, εκεί στον Υμηττό, δεν μου το βγάζετ’ απ’ το μυαλό
Υπάρχει κάποιο μυστικό, εκεί ψηλά στον Υμηττό
Εκεί ψηλά, εκεί ψηλά, εκεί ψηλά στον Υμηττό
Υπάρχει κά, υπάρχει κά, υπάρχει κάποιο μυστικό

Eki psilá ston Imittó ipárchi kápio mistikó
Ke ine, pos na sas to po, polí blegméno omologó

An ke go apó pedáki icha pánta éna meráki
Na ’cho sintrofiá éna astéri ki éna skílo stin avlí

Όmos, eki ston Imittó, den mu to vgázet’ ap’ to mialó
Ipárchi kápio mistikó, eki psilá ston Imittó

Pétra pu kílise, mi tin ekratísis
to rizikó tis in’ kakó ke tha metanoísis
Ti simvulí mu aftí mi tin eksechásis
giatí ’ne to ligótero tus fílus su na chásis

Όmos, eki ston Imittó, ipárchi kápio mistikó
Na to ksecháso den boró, ute ti lísi tu na vro

An ke go apó mikrí den m’ arésane ta chádia
Ήmuna prosektikí, idietera ta vrádia

Όmos, eki ston Imittó, den mu to vgázet’ ap’ to mialó
Ipárchi kápio mistikó, eki psilá ston Imittó
Eki psilá, eki psilá, eki psilá ston Imittó
Ipárchi ká, ipárchi ká, ipárchi kápio mistikó