|
Πέπλα κόκκινα μαλλιά
του κόσμου ανοίγουν τη θηλιά.
Οι ψευδαισθήσεις μου σκορπούν
σαν γέρνουν να προσευχηθούν
στο γυμνό της το κορμί.
Θεοί και μύστες, του κόσμου θύτες
θα σβήσουν όλοι μια στιγμή.
Τσιγγάνοι, αγύρτες, της γης ξενύχτες,
θα δουν την άνοιξη μια αυγή.
Φωτιά στου κοριτσιού το βλέμμα
τρελό στήνει χορό για μένα.
Επτά τα μυστικά της πέπλα,
καρδιά τις αντοχές σου μέτρα.
Στης σαγήνης το χορό
το μέλλον γίνεται παλιό,
τα ζάρια πέφτουν και κυλούν,
τα τείχη ξύλινα καλούν
κι όλα γίνονται ξανά.
Οι Δυσδαιμόνες, μες τους αιώνες
του φόνου ψάχνουν την πηγή.
Κι οι μάνες μόνες στους ελαιώνες
λατρεύουν πάλι την πληγή.
Φωτιά στου κοριτσιού το βλέμμα
τρελό στήνει χορό για μένα.
Επτά τα μυστικά της πέπλα,
καρδιά τις αντοχές σου μέτρα.
|
Pépla kókkina malliá
tu kósmu anigun ti thiliá.
I psevdesthísis mu skorpun
san gérnun na prosefchithun
sto gimnó tis to kormí.
Thei ke místes, tu kósmu thítes
tha svísun óli mia stigmí.
Tsingáni, agirtes, tis gis kseníchtes,
tha dun tin ániksi mia avgí.
Fotiá stu koritsiu to vlémma
treló stíni choró gia ména.
Eptá ta mistiká tis pépla,
kardiá tis antochés su métra.
Stis sagínis to choró
to méllon ginete palió,
ta zária péftun ke kilun,
ta tichi ksílina kalun
ki óla ginonte ksaná.
I Disdemónes, mes tus eónes
tu fónu psáchnun tin pigí.
Ki i mánes mónes stus eleónes
latrevun páli tin pligí.
Fotiá stu koritsiu to vlémma
treló stíni choró gia ména.
Eptá ta mistiká tis pépla,
kardiá tis antochés su métra.
|
