|
Τις αμαρτίες μου
εγώ στις είπα απ’ την αρχή
Το παρελθόν μου σου το φανέρωσα
απ’ την αρχή
Προτού στο πλάι σου να προχωρήσω
την θέση μου έτρεξα να καθαρίσω
και την συγγνώμη σου να σου ζητήσω
Απ’ την αρχή
Έστω κι αν έζησα σε τρικυμία
είχα δικαίωμα στην ευτυχία
γιατί σ’ αγάπησα
και σ’ εμπιστεύτηκα απ’ την αρχή
Πως ήμουν άμυαλη
πριν σε γνωρίσω στο `χα πει
Σε λάθος δρόμος ότι περπάτησα
σου το `χα πει
Κι αν αποφάσισες να με κρατήσεις
ποτέ δεν μπόρεσε να συγχωρήσεις
Κι οι υποψίες σου με βασανίζουν
κάθε στιγμή
Μα αναμάρτητος εσύ αν είσαι
πρώτος την πέτρα σου πάρε και ρίξε
τις αμαρτίες μου δε σου τις έκρυψα
ούτε στιγμή
|
Tis amartíes mu
egó stis ipa ap’ tin archí
To parelthón mu su to fanérosa
ap’ tin archí
Protu sto plái su na prochoríso
tin thési mu étreksa na katharíso
ke tin singnómi su na su zitíso
Ap’ tin archí
Έsto ki an ézisa se trikimía
icha dikeoma stin eftichía
giatí s’ agápisa
ke s’ ebisteftika ap’ tin archí
Pos ímun ámiali
prin se gnoríso sto `cha pi
Se láthos drómos óti perpátisa
su to `cha pi
Ki an apofásises na me kratísis
poté den bórese na sigchorísis
Ki i ipopsíes su me vasanízun
káthe stigmí
Ma anamártitos esí an ise
prótos tin pétra su páre ke ríkse
tis amartíes mu de su tis ékripsa
ute stigmí
|
