Πάλι καλά, καλά να λες
που υπάρχουν καλοθελητές
και μου σφύριξαν που γυρνάς
που πας όταν την κοπανάς
και ’κει που πήγαινες κρυφά
σου εμφανίστηκα μπροστά
κι έχασες χρώμα και κατάπιες τη μιλιά.
Λοιπόν αγάπη μου ως εδώ
εγώ δε θα σε κυνηγώ
σε δρόμους ύποπτους, δεξιά κι αριστερά.
Τράβα και πήγαινε όπου θες
και δε θα κλάψω για το ’χτες
το μοναστή, το μοναστήρι να ειν’ καλά.
Πάλι καλά, καλά να λες
που υπάρχουν καλοθελητές
δήθεν με φίλους είχες βγει
που ήσασταν στο στρατό μαζί
ψέμα στο ψέμα, τώρα δες
το τραίνο βγήκε απ’ τις γραμμές
και τα βαγόνια αλλού κι αλλού οι μηχανές.
|
Páli kalá, kalá na les
pu ipárchun kalothelités
ke mu sfíriksan pu girnás
pu pas ótan tin kopanás
ke ’ki pu pígenes krifá
su emfanístika brostá
ki échases chróma ke katápies ti miliá.
Lipón agápi mu os edó
egó de tha se kinigó
se drómus ípoptus, deksiá ki aristerá.
Tráva ke pígene ópu thes
ke de tha klápso gia to ’chtes
to monastí, to monastíri na in’ kalá.
Páli kalá, kalá na les
pu ipárchun kalothelités
díthen me fílus iches vgi
pu ísastan sto strató mazí
pséma sto pséma, tóra des
to treno vgíke ap’ tis grammés
ke ta vagónia allu ki allu i michanés.
|