|
Τι κρύβεις μέσα στο μυαλό σου σαν βραδιάζει
Μια τέτοια ελπίδα δε χωρά στο σώμα ενός παιδιού
Σαν τα τραγούδια που αγαπούσες πριν χαράξει
Μόνος στο τέλμα του μεγάλου σου κενού.
Ποιος θα σ’ αξίξει, όταν η βροχή τελειώσει
Κι εσύ θα στάζεις τις μεγάλες σου στιγμές
ό, τι αρχίζεις θα ‘ναι ωραίο να το σώσεις,
Να το λυτρώσεις απ’ το σκάρτο σου το χθες.
Τι κρύβεις κάτω απ’ τη σκουριά σου αν τη ξύσεις
ένα άδειο βλέμμα σε μια οθόνη ο σκοπός
Σαν τα σοκάκια που τη νιότη σου χρεώνεις
Μυρίζει χώμα η ενοχή σου κι αλκοόλ.
|
Ti krívis mésa sto mialó su san vradiázi
Mia tétia elpída de chorá sto sóma enós pediu
San ta tragudia pu agapuses prin charáksi
Mónos sto télma tu megálu su kenu.
Pios tha s’ aksíksi, ótan i vrochí teliósi
Ki esí tha stázis tis megáles su stigmés
ó, ti archízis tha ‘ne oreo na to sósis,
Na to litrósis ap’ to skárto su to chthes.
Ti krívis káto ap’ ti skuriá su an ti ksísis
éna ádio vlémma se mia othóni o skopós
San ta sokákia pu ti nióti su chreónis
Mirízi chóma i enochí su ki alkoól.
|
