|
Μονάχα λόγια ήσουν τελικά
που πήγαν όλα πως έσβησε η φωτιά
Μικρή μου αγάπη, σε πίστεψα πολύ
μα ήσουν λάθος και ψέμα στη ζωή
Που πήγαν οι όρκοι της αγάπης, που πήγαν
Που πήγαν οι μέρες, πως περάσαν και φύγαν
Που πήγαν οι νύχτες που χαθήκαν τ’ αστέρια
Που πήγες και μ’ άφησες με άδεια τα χέρια
Εγώ σε είχα στο στήθος φυλαχτό
το σταυρουδάκι που έχω στο λαιμό
Όπως πηγαίνω στους δικούς μου Κυριακές
που για να σ’ έχω τις έκοψα κι αυτές
|
Monácha lógia ísun teliká
pu pígan óla pos ésvise i fotiá
Mikrí mu agápi, se pístepsa polí
ma ísun láthos ke pséma sti zoí
Pu pígan i órki tis agápis, pu pígan
Pu pígan i méres, pos perásan ke fígan
Pu pígan i níchtes pu chathíkan t’ astéria
Pu píges ke m’ áfises me ádia ta chéria
Egó se icha sto stíthos filachtó
to stavrudáki pu écho sto lemó
Όpos pigeno stus dikus mu Kiriakés
pu gia na s’ écho tis ékopsa ki aftés
|
