|
Είναι δώδεκα το βράδυ κι όπως λένε όλοι οι μύθοι
τα φαντάσματα ξυπνάνε από κάποιο παραμύθι
έχουν φτερά, στα σύννεφα πετούν και απειλούν
απροστάτευτες παρέες ψάχνουν πάντοτε να βρουν
Λένε είναι οι ψυχές που δεν έχουν ησυχάσει
κάποιο πνεύμα ξεχασμένο που το δρόμο έχει χάσει
σκιά πάνω στον τοίχο κάτι πίσω απ’ την κουρτίνα
ήχος σαν κραυγή που ‘ρχεται απ’ την κουζίνα
Κάποιοι πάλι κοροϊδεύουν δεν πιστεύουν πως υπάρχουν
άλλοι φοβούνται μήπως πεθάνουν απ’ το φόβο τους σαν θα ‘ρθουν
κι όταν στον τοίχο το εκκρεμές δώδεκα φορές χτυπήσει
το σώμα παραλύει κι η καρδιά θα σταματήσει
Με παραμύθια μεγαλώνουμε μεγάλοι και μικροί
στα σκοτεινά τα παραμύθια αντέχουν μόνο οι τολμηροί
μη με ρωτήσεις να σου πω τι πιστεύω για όλα αυτά
κλείσε τα μάτια και ανέβα μοναχός σου τα σκαλιά
Λένε είναι οι ψυχές που μένουν, λένε είναι οι σκιές
Λένε πως κοιμούνται κάθε μέρα και ξυπνούν τις Κυριακές
Αν τύχει στο παραμύθι να ακούσεις ουρλιαχτά
Αν ακούσεις την καρδιά σου να χτυπάει δυνατά
Αν αντικρίσεις μια νεράιδα ή ένα μαύρο ξωτικό
μη τρομάξεις, ποτέ δε θα σου κάνουνε κακό
Όποια πόρτα συναντήσεις μη διστάσεις να χτυπήσεις
κι αν απάντηση δεν πάρεις μη διστάσεις να ανοίξεις
στο δάσος αν χαθείς κλείσ’ τα μάτια και τ’ αφτιά σου
για λίγο προλαβαίνεις μες στα όνειρά σου, χάσου
Μίλα στο φεγγάρι, φτάσε πιο ψηλά απ’ τον Άρη
κάνε τώρα τρεις ευχές πριν να τρίψεις το λυχνάρι
ζήτα ό,τι θες, κάνε ό,τι σου κατέβει
κανείς δεν υπάρχει που να στο απαγορεύει
Λένε είναι οι ψυχές που μένουν, λένε είναι οι σκιές
Λένε πως κοιμούνται κάθε μέρα και ξυπνούν μοναχά τις Κυριακές
Λένε είναι οι ψυχές που μένουν, λένε είναι οι σκιές
Λένε πως κοιμούνται κάθε μέρα και ξυπνούν τις Κυριακές
Είναι δώδεκα το βράδυ κι έχουν όλοι κοιμηθεί
στη δική μου γειτονιά οι ψυχές έχουν κρυφτεί
δε γυρίζουν σαν σκιές μες στης πόλης τα στενά
γι’ αυτό τις ανταμώνω στα όνειρά μου πιο συχνά
Ένα ακόμη βράδυ απ’ αυτά που δεν τελειώνουν
κρύο και υγρό σαν αυτά που καταριόμουν
μπροστά βάδιζα εγώ και ξοπίσω χίλια μάτια
κάπου στάθηκα, θυμάμαι, μπρος σε κάτι σκαλοπάτια
Κάτι μ’ αγκαλιάζει, κάτι με τρομάζει
κάτι μέσα μου θεριεύει και το δρόμο πάντα φράζει
αχ να ‘ξερα δυο ξόρκια να ξεφύγω απ’ το κακό σου
να βρω ν’ ανακαλύψω που φυλάς το μυστικό σου
Οι νύχτες έχουν γίνει Ερινύες στην ψυχή μου
σημαδεύουν τη ζωή μου, συνοδεύουν τη σιωπή μου
Τ’ αστέρια αδιάκριτα μετρούν τα βήματά μου
και φλερτάρουν σαν κορίτσια συνεχώς με τη σκιά μου
Λένε είναι οι ψυχές που μένουν, λένε είναι οι σκιές
Λένε πως κοιμούνται κάθε μέρα και ξυπνούν τις Κυριακές
Μ’ ακούς; Μίλα στις ψυχές, βγάλε όλα τα σφιγμένα
Αυτά που χρόνια τώρα έχεις μες στο στήθος σου κρυμμένα
|
Ine dódeka to vrádi ki ópos léne óli i míthi
ta fantásmata ksipnáne apó kápio paramíthi
échun fterá, sta sínnefa petun ke apilun
aprostáteftes parées psáchnun pántote na vrun
Léne ine i psichés pu den échun isichási
kápio pnevma ksechasméno pu to drómo échi chási
skiá páno ston ticho káti píso ap’ tin kurtína
íchos san kravgí pu ‘rchete ap’ tin kuzína
Kápii páli koroidevun den pistevun pos ipárchun
álli fovunte mípos pethánun ap’ to fóvo tus san tha ‘rthun
ki ótan ston ticho to ekkremés dódeka forés chtipísi
to sóma paralíi ki i kardiá tha stamatísi
Me paramíthia megalónume megáli ke mikri
sta skotiná ta paramíthia antéchun móno i tolmiri
mi me rotísis na su po ti pistevo gia óla aftá
klise ta mátia ke anéva monachós su ta skaliá
Léne ine i psichés pu ménun, léne ine i skiés
Léne pos kimunte káthe méra ke ksipnun tis Kiriakés
An tíchi sto paramíthi na akusis urliachtá
An akusis tin kardiá su na chtipái dinatá
An antikrísis mia neráida í éna mavro ksotikó
mi tromáksis, poté de tha su kánune kakó
Όpia pórta sinantísis mi distásis na chtipísis
ki an apántisi den páris mi distásis na aniksis
sto dásos an chathis klis’ ta mátia ke t’ aftiá su
gia lígo prolavenis mes sta ónirá su, chásu
Míla sto fengári, ftáse pio psilá ap’ ton Άri
káne tóra tris efchés prin na trípsis to lichnári
zíta ó,ti thes, káne ó,ti su katévi
kanis den ipárchi pu na sto apagorevi
Léne ine i psichés pu ménun, léne ine i skiés
Léne pos kimunte káthe méra ke ksipnun monachá tis Kiriakés
Léne ine i psichés pu ménun, léne ine i skiés
Léne pos kimunte káthe méra ke ksipnun tis Kiriakés
Ine dódeka to vrádi ki échun óli kimithi
sti dikí mu gitoniá i psichés échun krifti
de girízun san skiés mes stis pólis ta stená
gi’ aftó tis antamóno sta ónirá mu pio sichná
Έna akómi vrádi ap’ aftá pu den teliónun
krío ke igró san aftá pu katariómun
brostá vádiza egó ke ksopíso chília mátia
kápu státhika, thimáme, bros se káti skalopátia
Káti m’ agkaliázi, káti me tromázi
káti mésa mu therievi ke to drómo pánta frázi
ach na ‘ksera dio ksórkia na ksefígo ap’ to kakó su
na vro n’ anakalípso pu filás to mistikó su
I níchtes échun gini Eriníes stin psichí mu
simadevun ti zoí mu, sinodevun ti siopí mu
T’ astéria adiákrita metrun ta vímatá mu
ke flertárun san korítsia sinechós me ti skiá mu
Léne ine i psichés pu ménun, léne ine i skiés
Léne pos kimunte káthe méra ke ksipnun tis Kiriakés
M’ akus; Míla stis psichés, vgále óla ta sfigména
Aftá pu chrónia tóra échis mes sto stíthos su krimména
|
