Τίποτα στο κόσμο δεν τον νοιάζει
παρά μόνο το μυαλό του ανοικτό να μένει
μέσα στην αδράνεια τρομάζει
ξαναβλέπει στη φορμόλη την ψυχή σβησμένη
κόβει το κορμί του και το θάβει
σε νερό και σε φωτιά να χωριστεί
Στους δεκάξι παγωμένους εφιάλτες
κάτι απρόσωπα λαμπάκια της νυκτός δανείζει
σ’ άνυδρους ανέραστους αντάρτες
στοιχειωμένος σε μια εθνική οδό που πήζει
βρίσκει την αχτίδα π’ απομένει
και μαζί της τη φυγή θα μοιραστεί
Οι ψυχές και οι αγάπες
σιαμαίες αυταπάτες
όμοιες σαν άσπρα πλήκτρα
σαν φωτάκια μες τη νύκτα
βρίσκουν σώματα παρθένα
στη συνήθεια πουλημένα
με φιλιά τα εξαγνίζουν
τους χαρίζονται
Τούτος ο αρχέγονος ρυθμός των Αφρικάνων
κάτι από μπάλο Συριανό θυμίζει
ανθρωποθυσία στους θεούς των ηφαιστείων
σαν αναπαραγωγής βωμό γυαλίζει
κράτησε αγάπη μου για λίγο την πνοή σου
κλείσε όλη τούτη τη στιγμή σ’ ένα φιλί
Κοίταξε τριγύρω τα Μετέωρα πως πέφτουν
μπάλες από χιόνι μείνε ζωντανή ακόμη
κρίνε με σαν άνθρωπο που ψάχνει την ψυχή του
κι άμα τον γουστάρεις θα σου πω συγνώμη
είναι κάτι μήνες που φιλοξενώ τον τρόμο
κι έχω ανάγκη να με βλέπεις σαν μωρό παιδί
Αχ μωράκι σαστισμένο
μέσα στο μυαλό σου ξένο
τι να πρωτοτραγουδήσεις
και ποια πόρτα να κτυπήσεις
να σου πω για να σε πείσουν
στα μετάξια να σε ντύσουν
να φανούν λευκά δοντάκια
μες το γέλιο σου
Χίλιες και μια νύχτες ανοιχτά της οικουμένης
αλυσοδεμένος πολικός αστέρας
άφηνα τους άλλους να μιλούν για μένα
και φοβόμουν μη με δει το φως της μέρας
τα χαμένα χρόνια θα τα πάρω πίσω
φτάνει που και που να λες ακόμα σ’ αγαπώ
Κόκκινος ορίζοντας τα χρόνια π’ απομένουν
κάνε το σινιάλο να σε βρει ψυχή μου
πρόσωπα λιμάνια κράτησε τα “φεύγουν”
πάρε με αγκαλιά και κράτα με μαζί σου
βιντεοταινίες η ζωή που είδα
του άστεγου του νου μου η πατρίδα είσαι εσύ
Αχ αγάπη μου αγάπη
διαμαντάκι μες στη στάχτη
και νησάκι που ‘χει φάρο
ένα μεθυσμένο γλάρο
γύρω σου που φτερουγίζει
τ’ όνομά σου συλλαβίζει
σημαδεύει τη ματιά σου και αφήνεται
|
Típota sto kósmo den ton niázi
pará móno to mialó tu aniktó na méni
mésa stin adránia tromázi
ksanavlépi sti formóli tin psichí svisméni
kóvi to kormí tu ke to thávi
se neró ke se fotiá na choristi
Stus dekáksi pagoménus efiáltes
káti aprósopa labákia tis niktós danizi
s’ ánidrus anérastus antártes
stichioménos se mia ethnikí odó pu pízi
vríski tin achtída p’ apoméni
ke mazí tis ti figí tha mirasti
I psichés ke i agápes
siamees aftapátes
ómies san áspra plíktra
san fotákia mes ti níkta
vrískun sómata parthéna
sti siníthia puliména
me filiá ta eksagnízun
tus charízonte
Tutos o archégonos rithmós ton Afrikánon
káti apó bálo Sirianó thimízi
anthropothisía stus theus ton ifestion
san anaparagogís vomó gialízi
krátise agápi mu gia lígo tin pnoí su
klise óli tuti ti stigmí s’ éna filí
Kitakse trigiro ta Metéora pos péftun
báles apó chióni mine zontaní akómi
kríne me san ánthropo pu psáchni tin psichí tu
ki áma ton gustáris tha su po signómi
ine káti mínes pu filoksenó ton trómo
ki écho anágki na me vlépis san moró pedí
Ach moráki sastisméno
mésa sto mialó su kséno
ti na prototragudísis
ke pia pórta na ktipísis
na su po gia na se pisun
sta metáksia na se ntísun
na fanun lefká dontákia
mes to gélio su
Chílies ke mia níchtes anichtá tis ikuménis
alisodeménos polikós astéras
áfina tus állus na milun gia ména
ke fovómun mi me di to fos tis méras
ta chaména chrónia tha ta páro píso
ftáni pu ke pu na les akóma s’ agapó
Kókkinos orízontas ta chrónia p’ apoménun
káne to siniálo na se vri psichí mu
prósopa limánia krátise ta “fevgun”
páre me agkaliá ke kráta me mazí su
vinteoteníes i zoí pu ida
tu ástegu tu nu mu i patrída ise esí
Ach agápi mu agápi
diamantáki mes sti stáchti
ke nisáki pu ‘chi fáro
éna methisméno gláro
giro su pu fterugizi
t’ ónomá su sillavízi
simadevi ti matiá su ke afínete
|