Σέρνω το χορό μου πάλι,
ουρανέ μου πορτοκάλι,
μεθυσμένη μου πυξίδα
δείξε μου, δείξε μου ό,τι δεν είδα.
Σκονισμένη μου λαχτάρα
ήχος είσαι στην κιθάρα
τον καθρέφτη κοροϊδεύω
ξέρει πως, ξέρει πως δεν τον πιστεύω.
Κι όλο τρέχω κι όλο δε φτάνω
όλα τα έχω κι όλα τα χάνω,
κι όλο φεύγω κι όλο γυρίζω
μετά απ’ το γέλιο πάντα δακρύζω.
Σέρνω το χορό μου πάλι,
μολυσμένο ακρογιάλι
μολυσμένη μου ανάσα
λίγο αέρα, λίγο αέρα κάνε πάσα.
Όλη η μαγκιά μου φρένο
όνειρο σκαρί δεμένο,
έρωτά μου τυχοδιώκτη
ναυαγός, ναυαγός στο ό,τι κι ό,τι.
Κι όλο τρέχω κι όλο δε φτάνω
όλα τα έχω κι όλα τα χάνω,
κι όλο φεύγω κι όλο γυρίζω
μετά απ’ το γέλιο πάντα δακρύζω.
|
Sérno to choró mu páli,
urané mu portokáli,
methisméni mu piksída
dikse mu, dikse mu ó,ti den ida.
Skonisméni mu lachtára
íchos ise stin kithára
ton kathréfti koroidevo
kséri pos, kséri pos den ton pistevo.
Ki ólo trécho ki ólo de ftáno
óla ta écho ki óla ta cháno,
ki ólo fevgo ki ólo girízo
metá ap’ to gélio pánta dakrízo.
Sérno to choró mu páli,
molisméno akrogiáli
molisméni mu anása
lígo aéra, lígo aéra káne pása.
Όli i magkiá mu fréno
óniro skarí deméno,
érotá mu tichodiókti
nafagós, nafagós sto ó,ti ki ó,ti.
Ki ólo trécho ki ólo de ftáno
óla ta écho ki óla ta cháno,
ki ólo fevgo ki ólo girízo
metá ap’ to gélio pánta dakrízo.
|