Άδειοι οι δρόμοι και στο σκοτάδι πάλι γυρνώ
Γκρίζο τοπίο, βροχή και κρύο
Όταν δεν είσαι εσύ εδώ
Σπασμένα λόγια και τα ρολόγια όλα νεκρά
Βαρύ φορτίο του χρόνου η φθορά
Όλος ο κόσμος μου είσαι εσύ καρδιά μου
Η θάλασσα μα και ο ουρανός
Το γέλιο μου μέσα στη μοναξιά μου
Ο έρωτας που με γεμίζει φως
Όλος ο κόσμος μου είσαι εσύ καρδιά μου
Η ανάσα μου και κάθε μου στιγμή
Ο ήλιος μου μέσα στη συννεφιά μου
Και μες τη βδομάδα μου η Κυριακή
Μα όταν λείπεις όλα νοιώθω αλλάζουν μορφή
Βάφονται με γκρίζο και δεν έχω ζωή γιατί
Βλέμμα θλιμμένο και περιμένω για να σε δω
Δάκρυ στα μάτια, ψυχή κομμάτια
Σ’ ένα παράδεισο κλειστό
Κορμί κρυμμένο και κρατημένο από καιρό
Φυλακισμένο έχω το «σ’ αγαπώ»
|
Άdii i drómi ke sto skotádi páli girnó
Gkrízo topío, vrochí ke krío
Όtan den ise esí edó
Spasména lógia ke ta rológia óla nekrá
Oarí fortío tu chrónu i fthorá
Όlos o kósmos mu ise esí kardiá mu
I thálassa ma ke o uranós
To gélio mu mésa sti monaksiá mu
O érotas pu me gemízi fos
Όlos o kósmos mu ise esí kardiá mu
I anása mu ke káthe mu stigmí
O ílios mu mésa sti sinnefiá mu
Ke mes ti vdomáda mu i Kiriakí
Ma ótan lipis óla niótho allázun morfí
Oáfonte me gkrízo ke den écho zoí giatí
Olémma thlimméno ke periméno gia na se do
Dákri sta mátia, psichí kommátia
S’ éna parádiso klistó
Kormí krimméno ke kratiméno apó keró
Filakisméno écho to «s’ agapó»
|