Έπεσε η νύχτα, φάνηκε το φεγγάρι
Γι’ άλλους ελπίδα και γι’ άλλους συμφορά
Άμα μ’ αφήσεις, το δάκρυ μου ποτάμι
Αν μ’ αγαπήσεις, θάλασσα η χαρά
Αχ οι σιωπές φυτρώνουν άγρια χόρτα
σε παίρνουν όμηρο
Άσε ανοιχτή του ύπνου σου την πόρτα
να μπω σαν όνειρο
Αχ οι σιωπές τα βάσανα του κόσμου
θηρία ανήμερα
Ένα κλειδί να σ’ εξηγήσει δωσ’ μου
κι ας φύγω σήμερα
Έπεσε η νύχτα κι ο ύπνος δε με πιάνει
Μεσ’ στο σκοτάδι βλέπω καθαρά
Μου ‘χεις χαρίσει αγκάθινο στεφάνι
κι ένα ζευγάρι ολόλευκα φτερά
Αχ οι σιωπές φυτρώνουν άγρια χόρτα
σε παίρνουν όμηρο
Άσε ανοιχτή του ύπνου σου την πόρτα
να μπω σαν όνειρο
Αχ οι σιωπές τα βάσανα του κόσμου
θηρία ανήμερα
Ένα κλειδί να σ’ εξηγήσει δωσ’ μου
κι ας φύγω σήμερα
|
Έpese i níchta, fánike to fengári
Gi’ állus elpída ke gi’ állus simforá
Άma m’ afísis, to dákri mu potámi
An m’ agapísis, thálassa i chará
Ach i siopés fitrónun ágria chórta
se pernun ómiro
Άse anichtí tu ípnu su tin pórta
na bo san óniro
Ach i siopés ta vásana tu kósmu
thiría anímera
Έna klidí na s’ eksigísi dos’ mu
ki as fígo símera
Έpese i níchta ki o ípnos de me piáni
Mes’ sto skotádi vlépo kathará
Mu ‘chis charísi agkáthino stefáni
ki éna zevgári olólefka fterá
Ach i siopés fitrónun ágria chórta
se pernun ómiro
Άse anichtí tu ípnu su tin pórta
na bo san óniro
Ach i siopés ta vásana tu kósmu
thiría anímera
Έna klidí na s’ eksigísi dos’ mu
ki as fígo símera
|