Άδεια η ζωή όπως η τσέπη μου
το μυαλό θολό σαν τον καθρέφτη μου,
άστρα ο ουρανός όσα τα λάθη μου,
αγαπώ τον κόσμο και τα πάθη μου.
Τσίρκο η ζωή, σκιές και χρώματα
σκόρπισαν παντού φτηνά αρώματα
όλοι θεατρίνοι μα δε νοιάζομαι,
πάντα βρίσκω κάτι και μοιράζομαι.
Και ονειρεύομαι και ταξιδεύω
και τις στιγμές μου πριν χαθούν τις παγιδεύω,
και ταξιδεύω και ονειρεύομαι,
βρίσκω του κόσμου ομορφιές και ερωτεύομαι.
Άδεια η ζωή όπως η τσέπη μου
μα έχω τ’ όνειρό μου και το ντέρτι μου,
μόνη μου χορεύω κι ερωτεύομαι,
πάντα βρίσκω τρόπο κι ονειρεύομαι.
Πίσω από το φως ονείρων θρύψαλα
πίσω απ’ τις σκιές σπασμένα κρύσταλλα,
άδεια η ζωή όπως η τσέπη μου
μα έχω τ’ όνειρό μου και το ντέρτι μου.
Και ονειρεύομαι και ταξιδεύω
και τις στιγμές μου πριν χαθούν τις παγιδεύω,
και ταξιδεύω και ονειρεύομαι,
βρίσκω του κόσμου ομορφιές και ερωτεύομαι.
|
Άdia i zoí ópos i tsépi mu
to mialó tholó san ton kathréfti mu,
ástra o uranós ósa ta láthi mu,
agapó ton kósmo ke ta páthi mu.
Tsírko i zoí, skiés ke chrómata
skórpisan pantu ftiná arómata
óli theatríni ma de niázome,
pánta vrísko káti ke mirázome.
Ke onirevome ke taksidevo
ke tis stigmés mu prin chathun tis pagidevo,
ke taksidevo ke onirevome,
vrísko tu kósmu omorfiés ke erotevome.
Άdia i zoí ópos i tsépi mu
ma écho t’ óniró mu ke to ntérti mu,
móni mu chorevo ki erotevome,
pánta vrísko trópo ki onirevome.
Píso apó to fos oniron thrípsala
píso ap’ tis skiés spasména krístalla,
ádia i zoí ópos i tsépi mu
ma écho t’ óniró mu ke to ntérti mu.
Ke onirevome ke taksidevo
ke tis stigmés mu prin chathun tis pagidevo,
ke taksidevo ke onirevome,
vrísko tu kósmu omorfiés ke erotevome.
|