|
Έχω τάσεις φυγής,
τίποτα εδώ δε με κρατάει,
τι μπορείς να μου πεις
αφού πια αυτή δε μ’ αγαπάει.
Φίλε, πες μου τον πόνο σου,
σε ποιο αντίο σκότωσες τα όνειρά σου,
φίλε, πες μου τον πόνο σου
και για τον πόνο σου τα πίνω στην υγειά σου.
Όποιος δεν πόνεσε δεν ξέρει ν’ αγαπάει,
όποιος δεν πόνεσε δεν ξέρει τι θα πει
για μια αγάπη τη ζωή του να σκορπάει,
να καταστρέφεται χωρίς επιστροφή.
Τα `χω χάσει εντελώς,
δε μπορώ τη σκέψη μου να ελέγξω,
έχω γίνει τρελός
και δεν ξέρω για πόσο θα αντέξω.
Έλα και κάτσε δίπλα μου,
τα ίδια πέρασα κι εγώ για μια αγάπη,
έλα και κάτσε δίπλα μου,
βγάλε από μέσα σου τον πόνο μ’ ένα δάκρυ.
Όποιος δεν πόνεσε δεν ξέρει ν’ αγαπάει,
όποιος δεν πόνεσε δεν ξέρει τι θα πει
για μια αγάπη τη ζωή του να σκορπάει,
να καταστρέφεται χωρίς επιστροφή.
|
Έcho tásis figís,
típota edó de me kratái,
ti boris na mu pis
afu pia aftí de m’ agapái.
Fíle, pes mu ton póno su,
se pio antío skótoses ta ónirá su,
fíle, pes mu ton póno su
ke gia ton póno su ta píno stin igiá su.
Όpios den pónese den kséri n’ agapái,
ópios den pónese den kséri ti tha pi
gia mia agápi ti zoí tu na skorpái,
na katastréfete chorís epistrofí.
Ta `cho chási entelós,
de boró ti sképsi mu na elégkso,
écho gini trelós
ke den kséro gia póso tha antékso.
Έla ke kátse dípla mu,
ta ídia pérasa ki egó gia mia agápi,
éla ke kátse dípla mu,
vgále apó mésa su ton póno m’ éna dákri.
Όpios den pónese den kséri n’ agapái,
ópios den pónese den kséri ti tha pi
gia mia agápi ti zoí tu na skorpái,
na katastréfete chorís epistrofí.
|
