|
Ακούσατε που γύρισα από τις αυλές του Χάρου
κι όσοι ρωτούν για θάνατο απόκριση να πάρουν
Θα πιουν αθάνατο νερό
Και θα νικήσουν τον καιρό
τα λάφια τα αμέρωτα
που παίζουν με τον έρωτα λύνουνε κάβους και σκοινιά
κι ανοίγει η ζωή πανιά.
Κάτω στη μαύρη θάλασσα στο μαύρο καλαμιώνα
μες στα καρνάγια οι ψυχές στου Χάρου το λιμίωνα
μου παν τ’ αρχαίο μυστικό
ποιοι φεύγουν απ’ το ριζικό
‘κείνοι που σπούνε τις βαριές
τις πόρτες και τις σιδεριές
να φύγουν τ’ άγρια πουλιά
από τ΄αφέντη κελιά.
Στη γη του μαύρου φεγγαριού στα παγωμένα μέρη
Βρήκα τα χνάρια του φονιά και του `στησα καρτέρι
Να τον ρωτήσω να μου πει
Ποιανού κλωστή δε θα κοπεί
‘κείνων που κρύβουν τη φωτιά μέσα στα στήθια τους βαθιά
Και αγκαλιάζουν το βοριά
Να γίνει η σπίθα πυρκαγιά.
Στου Κάτω κόσμου τα σκαλιά πήγα για να ρωτήσω
για μια καρδιά που αγάπησα αν θα γυρίσει πίσω
και μου ΄πε πως θα τηνε δω
όταν θα σιγοτραγουδώ
να λέει με το στόμα μου
να μπαίνει μες στο σώμα μου
πρώτη να σέρνει το χορό
να την ξεχάσω δεν μπορώ
|
Akusate pu girisa apó tis avlés tu Cháru
ki ósi rotun gia thánato apókrisi na párun
Tha piun athánato neró
Ke tha nikísun ton keró
ta láfia ta amérota
pu pezun me ton érota línune kávus ke skiniá
ki anigi i zoí paniá.
Káto sti mavri thálassa sto mavro kalamióna
mes sta karnágia i psichés stu Cháru to limíona
mu pan t’ archeo mistikó
pii fevgun ap’ to rizikó
‘kini pu spune tis variés
tis pórtes ke tis sideriés
na fígun t’ ágria puliá
apó t΄afénti keliá.
Sti gi tu mavru fengariu sta pagoména méri
Oríka ta chnária tu foniá ke tu `stisa kartéri
Na ton rotíso na mu pi
Pianu klostí de tha kopi
‘kinon pu krívun ti fotiá mésa sta stíthia tus vathiá
Ke agkaliázun to voriá
Na gini i spítha pirkagiá.
Stu Káto kósmu ta skaliá píga gia na rotíso
gia mia kardiá pu agápisa an tha girísi píso
ke mu ΄pe pos tha tine do
ótan tha sigotragudó
na léi me to stóma mu
na beni mes sto sóma mu
próti na sérni to choró
na tin ksecháso den boró
|
