|
Ό,τι είχα σου το χάρισα,
νιάτα, αγάπη και στοργή,
μα εσένανε, αχάριστε,
πες μου τι σε συγκινεί,
μα εσένανε, αχάριστε,
πες μου τι σε συγκινεί.
Όταν πέσεις σ’ άλλα χέρια,
σ’ έναν έρωτα πικρό,
τότε μοναχά θα νιώσεις
πόσο άξιζα εγώ.
Φύγε κι όπου θέλεις πήγαινε,
με το ζόρι δε σε κρατώ,
για καρδιά που δε μ’ αγάπησε
δε λυπάμαι, δεν πονώ.
Είπα να σε κάνω άνθρωπο,
σύντροφό μου στη ζωή,
μα γι’ αγάπη τόσο όμορφη
δεν επλάστηκες εσύ.
Όταν πέσεις σ’ άλλα χέρια,
σ’ έναν έρωτα πικρό,
τότε μοναχά θα νιώσεις
πόσο άξιζα εγώ.
Φύγε κι όπου θέλεις πήγαινε,
με το ζόρι δε σε κρατώ,
για καρδιά που δε μ’ αγάπησε
δε λυπάμαι, δεν πονώ.
|
Ό,ti icha su to chárisa,
niáta, agápi ke storgí,
ma esénane, acháriste,
pes mu ti se sigkini,
ma esénane, acháriste,
pes mu ti se sigkini.
Όtan pésis s’ álla chéria,
s’ énan érota pikró,
tóte monachá tha niósis
póso áksiza egó.
Fíge ki ópu thélis pígene,
me to zóri de se krató,
gia kardiá pu de m’ agápise
de lipáme, den ponó.
Ipa na se káno ánthropo,
síntrofó mu sti zoí,
ma gi’ agápi tóso ómorfi
den eplástikes esí.
Όtan pésis s’ álla chéria,
s’ énan érota pikró,
tóte monachá tha niósis
póso áksiza egó.
Fíge ki ópu thélis pígene,
me to zóri de se krató,
gia kardiá pu de m’ agápise
de lipáme, den ponó.
|
