|
Όταν τραγουδάω μόνη μου τα βράδια
είναι για να πέσω στη φωτιά
είναι που μετράω πάλι τα σημάδια
απ τα σκουριασμένα σου φιλιά
Όταν τραγουδάω μόνη μου τα βράδια
είναι για να πέσω στη φωτιά
είναι που σε φέρνω μέσα στα σκοτάδια
για να σε δικάσει η μοναξιά
Ποιος μου το πληρώνει το παράλογο
την πίκρα που με λιώνει, να τη γυρεύω εγώ
Όταν τραγουδάω μόνη μου τα βράδια
σπρώχνω το μαχαίρι πιο βαθιά
για να μην ξεχάσω πόσα χτυποκάρδια
πλήρωσα γι αυτή τη ερημιά
Όταν τραγουδάω μονή μου τα βράδια
βάζω στο λαιμό μου τη θηλιά
και σε ξαναφέρνω στη ζωή την άδεια
για να σε χορτάσω μια σταλιά
Ποιος μου το πληρώνει το παράλογο
την πίκρα που με λιώνει, να τη γυρεύω εγώ
|
Όtan tragudáo móni mu ta vrádia
ine gia na péso sti fotiá
ine pu metráo páli ta simádia
ap ta skuriasména su filiá
Όtan tragudáo móni mu ta vrádia
ine gia na péso sti fotiá
ine pu se férno mésa sta skotádia
gia na se dikási i monaksiá
Pios mu to pliróni to parálogo
tin píkra pu me lióni, na ti girevo egó
Όtan tragudáo móni mu ta vrádia
spróchno to macheri pio vathiá
gia na min ksecháso pósa chtipokárdia
plírosa gi aftí ti erimiá
Όtan tragudáo moní mu ta vrádia
vázo sto lemó mu ti thiliá
ke se ksanaférno sti zoí tin ádia
gia na se chortáso mia staliá
Pios mu to pliróni to parálogo
tin píkra pu me lióni, na ti girevo egó
|
