Πήρα απ’ τα μάτια σου το πράσινό σου βλέμμα
Να βάψω τα παράθυρα μιας άχρωμης ζωής
Πήρα μια λέξη σου την κέντησα στο δέρμα
Για να μου κάνει συντροφιά τα βράδια της σιωπής
Ποιος άνεμος καλός αλήθεια σ’ έχει φέρει
Οκτώ Φλεβάρη και μοιάζει καλοκαίρι
Ποιος άνεμος καλός σε φέρνει στη ζωή μου
Ίσως μου χρώσταγε ο Θεός μια Άνοιξη δική μου
Πήρα την κίνηση που πιάνεις τα μαλλιά σου
Για να την κρύψω τρυφερά στο δώμα της ψυχής
Πήρα το κόκκινο που στάζει η αγκαλιά σου
Για να θυμάμαι τις στιγμές της πρώτης μου εκδρομής.
|
Píra ap’ ta mátia su to prásinó su vlémma
Na vápso ta paráthira mias áchromis zoís
Píra mia léksi su tin kéntisa sto dérma
Gia na mu káni sintrofiá ta vrádia tis siopís
Pios ánemos kalós alíthia s’ échi féri
Októ Flevári ke miázi kalokeri
Pios ánemos kalós se férni sti zoí mu
Ίsos mu chróstage o Theós mia Άniksi dikí mu
Píra tin kínisi pu piánis ta malliá su
Gia na tin krípso triferá sto dóma tis psichís
Píra to kókkino pu stázi i agkaliá su
Gia na thimáme tis stigmés tis prótis mu ekdromís.
|