Πάει η χαρά μου, χάθηκε
και έσβησε σαν να ’τανε κάποια μικρή φωτιά,
πάει η χαρά μου, χάθηκε
και πέταξε, όπως φεύγουνε στα ξένα τα πουλιά.
Τώρα, σε κάποιαν άκρη,
το δάκρυ μου θα τρέχει,
κάποιος είναι μονάχος
και μες στον κόσμο βρέχει.
Πάει ο καλός μου, χάθηκε
κι ορφάνεψε, στα στήθια μου, για πάντα η καρδιά,
πάει ο καλός μου, χάθηκε
και λύγισα στον άνεμο, σαν τα χλωρά κλαδιά.
Τώρα, σε κάποιαν άκρη,
το δάκρυ μου θα τρέχει,
κάποιος είναι μονάχος
και μες στον κόσμο βρέχει.
Πάνε τα χρόνια, χάθηκαν
και σκόρπισαν οι μέρες μου παντού, σαν την βροχή,
πάνε τα χρόνια, χάθηκαν
και την ζωή μου χάλασα εδώ, σ’ αυτή τη γη.
Τώρα, σε κάποιαν άκρη,
το δάκρυ μου θα τρέχει,
κάποιος είναι μονάχος
και μες στον κόσμο βρέχει.
Πάει ο καλός μου, χάθηκε
κι ορφάνεψε, στα στήθια μου, για πάντα η καρδιά.
|
Pái i chará mu, cháthike
ke ésvise san na ’tane kápia mikrí fotiá,
pái i chará mu, cháthike
ke pétakse, ópos fevgune sta kséna ta puliá.
Tóra, se kápian ákri,
to dákri mu tha tréchi,
kápios ine monáchos
ke mes ston kósmo vréchi.
Pái o kalós mu, cháthike
ki orfánepse, sta stíthia mu, gia pánta i kardiá,
pái o kalós mu, cháthike
ke lígisa ston ánemo, san ta chlorá kladiá.
Tóra, se kápian ákri,
to dákri mu tha tréchi,
kápios ine monáchos
ke mes ston kósmo vréchi.
Páne ta chrónia, cháthikan
ke skórpisan i méres mu pantu, san tin vrochí,
páne ta chrónia, cháthikan
ke tin zoí mu chálasa edó, s’ aftí ti gi.
Tóra, se kápian ákri,
to dákri mu tha tréchi,
kápios ine monáchos
ke mes ston kósmo vréchi.
Pái o kalós mu, cháthike
ki orfánepse, sta stíthia mu, gia pánta i kardiá.
|