Στα χρώματα ξεχάστηκα, στ’ αρώματα του Μάη
πόσα φεγγάρια ήπιαμε μέσα σε μια νυχτιά
Όποιος μεθάει με όνειρα, με δάκρυα ξεμεθάει
και βγαίνει απ’ την Άνοιξη με μια λαβωματιά
και βγαίνει απ’ την Άνοιξη με μια λαβωματιά…
Ξέρω καλά…
Ξέρω καλά πως μ’ απατούν ο φόβος κι η ελπίδα
μα στη γλυκιά τους έμαθα να πέφτω την παγίδα
Θα είμαι εδώ, τ’ ανέλπιστα πάντα να περιμένω
κάθε καινούργια Άνοιξη, κατάπληκτος, κατάπληκτος να μένω
Θα είμαι εδώ…
Φέρνει μποτίλιες αδειανές στην αμμουδιά το κύμα
κλείνω σε μια το μήνυμα “σ’ αγάπησα πολύ”
Τι κι αν δεν έχει νόημα, είναι η ζωή ένα ποίημα
καρπός που σκάει τη φλούδα του στου ήλιου το φιλί
καρπός που σκάει τη φλούδα του στου ήλιου το φιλί
στου ήλιου το φιλί….
|
Sta chrómata ksechástika, st’ arómata tu Mái
pósa fengária ípiame mésa se mia nichtiá
Όpios methái me ónira, me dákria ksemethái
ke vgeni ap’ tin Άniksi me mia lavomatiá
ke vgeni ap’ tin Άniksi me mia lavomatiá…
Kséro kalá…
Kséro kalá pos m’ apatun o fóvos ki i elpída
ma sti glikiá tus ématha na péfto tin pagida
Tha ime edó, t’ anélpista pánta na periméno
káthe kenurgia Άniksi, katápliktos, katápliktos na méno
Tha ime edó…
Férni botílies adianés stin ammudiá to kíma
klino se mia to mínima “s’ agápisa polí”
Ti ki an den échi nóima, ine i zoí éna piima
karpós pu skái ti fluda tu stu íliu to filí
karpós pu skái ti fluda tu stu íliu to filí
stu íliu to filí….
|