Ήρθες κι απόψε να μου πεις
Χωρίς μια στάλα να ντραπείς
Πως όλα μεταξύ μας τελικά
Ο χρόνος τα `χει σβήσει
Και μια συγγνώμη δε μου λες
Μπροστά μου ψεύτικα μην κλαις
Ο έρωτάς σου μ’ έχει αρρωστήσει
Πες μου λοιπόν το τελευταίο σου αντίο
Κι άσε με μόνο όπως θέλω να ξεσπάσω
Νιώθω το χιόνι στην καρδιά και κάνει κρύο
Ένα παγόβουνο ακόμα θα περάσω
Τι κι αν σ’ αγάπησα εγώ
Απόψε σαν το ναυαγό
Στη θάλασσα του πόνου
Ξαφνικά με ρίχνεις και βουλιάζω
Μην ψάχνεις λόγια να κρυφτείς
Ο χρόνος είναι δικαστής
|
Ήrthes ki apópse na mu pis
Chorís mia stála na ntrapis
Pos óla metaksí mas teliká
O chrónos ta `chi svísi
Ke mia singnómi de mu les
Brostá mu pseftika min kles
O érotás su m’ échi arrostísi
Pes mu lipón to telefteo su antío
Ki áse me móno ópos thélo na ksespáso
Niótho to chióni stin kardiá ke káni krío
Έna pagóvuno akóma tha peráso
Ti ki an s’ agápisa egó
Apópse san to nafagó
Sti thálassa tu pónu
Ksafniká me ríchnis ke vuliázo
Min psáchnis lógia na kriftis
O chrónos ine dikastís
|