|
Τίποτα δεν είναι ok
Γιατί τίποτα δεν έχει µείνει
Αν µου ζητάς νέα αρχή
Ένα όχι κρύα ανάσα αφήνει
Πόνεσα τόσο πολύ
Ταπεινώθηκα µε είδα να κυλάω
όµως µου έκανες κι ένα καλό
Έχω γίνει πάγος στο χρωστάω
Τέλος και αρχή
Όλα είναι εδώ
Έχω πεθάνει για σένα εγώ
Μείνε µακριά µου γιατί πέρασα στην αντίπερα όχθη
Δίχως ψυχή
Άγριος βυθός
Μπήκα στο τούνελ και είδα το φως
Μόνο όποιος γύρισε απ’ τον θάνατο
Τι είναι τέλος νιώθει
Ας γνωριστούµε ξανά
Το κορίτσι που ήµουν δεν υπάρχει
Του έδωσα ενα φιλί
Και το άφησα στην µαύρη στάχτη
Τώρα θα µάθεις και εσύ
Που όλα τα ‘καψες
Και ρωτάς ποιος φταίει
Ότι, απ’ την φωτιά πιο πολύ
Μερικές φορές ο πάγος καίει
|
Típota den ine ok
Giatí típota den échi µini
An µu zitás néa archí
Έna óchi kría anása afíni
Pónesa tóso polí
Tapinóthika µe ida na kiláo
óµos µu ékanes ki éna kaló
Έcho gini págos sto chrostáo
Télos ke archí
Όla ine edó
Έcho petháni gia séna egó
Mine µakriá µu giatí pérasa stin antípera óchthi
Díchos psichí
Άgrios vithós
Bíka sto tunel ke ida to fos
Móno ópios girise ap’ ton thánato
Ti ine télos nióthi
As gnoristuµe ksaná
To korítsi pu íµun den ipárchi
Tu édosa ena filí
Ke to áfisa stin µavri stáchti
Tóra tha µáthis ke esí
Pu óla ta ‘kapses
Ke rotás pios ftei
Όti, ap’ tin fotiá pio polí
Merikés forés o págos kei
|
