Πάλι βλέπω πως ξημέρωσε
στον πόνο μ’ έδωσε η θύμησή σου
επικίνδυνη εξάρτηση με κάθε ανάμνηση
απ’τις στιγμές που ζούσα τ’όνειρο μαζί σου
Πάλι η νύχτα δε περνά
η σκέψη σου πονά
κι εγώ απ’ το μηδέν στο πουθενά
Πάλι σε φέρνω στο μυαλό
ξεσπάω σ’ ότι βρω
ν’αλλάξω τη ζωή μου δεν μπορώ
Πάλι η νύχτα δε παλεύεται
ούτε γιατρεύεται ό’τι πονάει
όσα γύρω σε θυμίζουνε, με συγκλονίζουνε
και το μαχαίρι στην πληγή ξαναγυρνάει
Πάλι η νύχτα δε περνά
η σκέψη σου πονά
κι εγώ απ’ το μηδέν στο πουθενά
Πάλι σε φέρνω στο μυαλό
ξεσπάω σ’ ότι βρω
ν’αλλάξω τη ζωή μου δεν μπορώ
|
Páli vlépo pos ksimérose
ston póno m’ édose i thímisí su
epikíndini eksártisi me káthe anámnisi
ap’tis stigmés pu zusa t’óniro mazí su
Páli i níchta de perná
i sképsi su poná
ki egó ap’ to midén sto puthená
Páli se férno sto mialó
ksespáo s’ óti vro
n’allákso ti zoí mu den boró
Páli i níchta de palevete
ute giatrevete ó’ti ponái
ósa giro se thimízune, me sigklonízune
ke to macheri stin pligí ksanagirnái
Páli i níchta de perná
i sképsi su poná
ki egó ap’ to midén sto puthená
Páli se férno sto mialó
ksespáo s’ óti vro
n’allákso ti zoí mu den boró
|