Παλιό σκαρί,
πήγαινε γιαλό γιαλό
και γύρω του μια καταχνιά.
Παλιό σκαρί,
σαν να βγήκε απ’ το βυθό,
χωρίς κατάρτια και πανιά.
Θάλασσα θαλασσινή
πού ‘ναι τα παιδιά,
κύματα μελαχρινά,
μαύρα μου μαλλιά.
Παλιό σκαρί,
άγκυρα δεν έριξε,
να μη ξυπνήσει τα παιδιά.
Παλιό σκαρί,
τον καθρέφτη ράγισε
και τη θλιμμένη μου καρδιά.
Θάλασσα θαλασσινή
πού ‘ναι τα παιδιά,
κύματα μελαχρινά,
μαύρα μου μαλλιά.
|
Palió skarí,
pígene gialó gialó
ke giro tu mia katachniá.
Palió skarí,
san na vgíke ap’ to vithó,
chorís katártia ke paniá.
Thálassa thalassiní
pu ‘ne ta pediá,
kímata melachriná,
mavra mu malliá.
Palió skarí,
ágkira den érikse,
na mi ksipnísi ta pediá.
Palió skarí,
ton kathréfti rágise
ke ti thlimméni mu kardiá.
Thálassa thalassiní
pu ‘ne ta pediá,
kímata melachriná,
mavra mu malliá.
|