Ξέχασέ το τ’ όνειρό μου
Ξέχνα και τον αριθμό μου
Κι απ’ το σπίτι να μην ξαναρθείς
Ούτε λέξη δεν οφείλω
Να σου πω ή να σου στείλω
Στο χαμό απόψε της βροχής
Εσύ τον έρωτα δεν πας
Εσένα αγαπάς
Και κάθε δίκιο χάνω
Εσύ αιώνια πληγή
Της κόλασης η γη
Στεριά που δεν την φτάνω
Κλείνω τους παλιούς λογαριασμούς
Και φιλί δεν παίρνεις παραπάνω
Επανασυνδέσεις, χωρισμούς
Τα πετάω έξω απ’ το πλάνο
Κλείνω τους παλιούς λογαριασμούς
Μηδενίζω πάλι την αγάπη
Και ανάβω τους εγωισμούς
Για να γίνει τ’ όνομά σου στάχτη
Ο αέρας με κερδίζει
Που ανήκω μου θυμίζει
Μ’ αναμνήσεις δε με σταματάς
Σου ‘χω δώσει πράγματά μου
Χρόνια, συναισθήματά μου
Δε χρωστάω, ούτε μου χρωστάς
|
Kséchasé to t’ óniró mu
Kséchna ke ton arithmó mu
Ki ap’ to spíti na min ksanarthis
Oíte léksi den ofilo
Na su po í na su stilo
Sto chamó apópse tis vrochís
Esí ton érota den pas
Eséna agapás
Ke káthe díkio cháno
Esí eónia pligí
Tis kólasis i gi
Steriá pu den tin ftáno
Klino tus palius logariasmus
Ke filí den pernis parapáno
Epanasindésis, chorismus
Ta petáo ékso ap’ to pláno
Klino tus palius logariasmus
Midenízo páli tin agápi
Ke anávo tus egismus
Gia na gini t’ ónomá su stáchti
O aéras me kerdízi
Pu aníko mu thimízi
M’ anamnísis de me stamatás
Su ‘cho dósi prágmatá mu
Chrónia, sinesthímatá mu
De chrostáo, ute mu chrostás
|