Πάμε κάπου, πάμε κάπου
μη με πας στου Φιλοπάππου,
μη με φέρνεις απ’ το Γκάζι, βρε
για Θησείο, με πειράζει, βρε.
Πάμε λίγο, πάμε λίγο
κάτι μ’ έπιασε να φύγω,
Κυριακή στην Κηφισίας, βρε
μια φωνή απελπισίας, βρε.
Δε μ’ αρέσει, τι να κάνω
έχω κι έναν εγωισμό,
στην Αθήνα θα πεθάνω
άμα κάνω τουρισμό.
Πάμε όπου θέλεις, πάμε
θα σου λέω τι κοιτάμε,
στα μισά της Αλεξάνδρας, βρε
μια γυναίκα κι ένας άντρας, βρε.
Πάμε πάλι, πάμε πάλι
πίσω έρχονται κι οι άλλοι,
για τη μνήμη του τοπίου, βρε
να κι η Αίγλη του Ζαππείου, βρε.
Δε μ’ αρέσει, τι να γίνει,
να `χω μονάχα παρελθόν
κι η Αθήνα να μου δίνει
απ’ το ράδιο το παρόν.
Άλλο “Ένα ένα τέσσερα”
κι άλλο “Εννιά κι ογδόντα τέσσερα”.
Πάμε όλοι, πάμε όλοι
άλλη πόλη μες στην πόλη,
Κυριακή στον Παρθενώνα, βρε
με δικά μας δακρυγόνα, βρε.
|
Páme kápu, páme kápu
mi me pas stu Filopáppu,
mi me férnis ap’ to Gkázi, vre
gia Thisio, me pirázi, vre.
Páme lígo, páme lígo
káti m’ épiase na fígo,
Kiriakí stin Kifisías, vre
mia foní apelpisías, vre.
De m’ arési, ti na káno
écho ki énan egismó,
stin Athína tha petháno
áma káno turismó.
Páme ópu thélis, páme
tha su léo ti kitáme,
sta misá tis Aleksándras, vre
mia gineka ki énas ántras, vre.
Páme páli, páme páli
píso érchonte ki i álli,
gia ti mními tu topíu, vre
na ki i Egli tu Zappiu, vre.
De m’ arési, ti na gini,
na `cho monácha parelthón
ki i Athína na mu díni
ap’ to rádio to parón.
Άllo “Έna éna téssera”
ki állo “Enniá ki ogdónta téssera”.
Páme óli, páme óli
álli póli mes stin póli,
Kiriakí ston Parthenóna, vre
me diká mas dakrigóna, vre.
|