|
Πάμε μακριά, όλα εδώ γυρίζουν,
καπνός στα μάτια μου και στην αναπνοή μου,
πάμε μακριά, στο τόξο τ’ ουρανού,
απάνω σ’ ένα αγέρι θα βγούμε κάπου αλλού.
Αν δεν έχεις πια ελπίδα,
εγώ κρατάω λίγο φως,
αυτά που θες εγώ τα είδα
τον κόσμο θα γυρίσουμε
σε μια τρελή τροχιά.
Φεύγω απ’ τη δουλειά, μωρό μου, με ζορίζουν
κι αν χάσω τα λεφτά, κερνάω την ψυχή μου,
θα βάλω μια φωτιά στα ψέματα που μάς χωρίζουν,
στις πίκρες που σού χαρίζουν,
ναι, θα πάμε μακριά, εκεί που όλα αρχίζουν.
Αν δεν έχεις πια ελπίδα,
εγώ κρατάω λίγο φως,
αυτά που θες εγώ τα είδα
τον κόσμο θα γυρίσουμε
σε μια τρελή τροχιά.
Πάμε μακριά, στο τόξο τ’ ουρανού,
απάνω σ’ ένα αγέρι θα βγούμε κάπου αλλού,
πάμε μακριά, φεύγω απ’ τη δουλειά,
πάμε μακριά, πάμε μακριά.
|
Páme makriá, óla edó girízun,
kapnós sta mátia mu ke stin anapnoí mu,
páme makriá, sto tókso t’ uranu,
apáno s’ éna agéri tha vgume kápu allu.
An den échis pia elpída,
egó kratáo lígo fos,
aftá pu thes egó ta ida
ton kósmo tha girísume
se mia trelí trochiá.
Fevgo ap’ ti duliá, moró mu, me zorízun
ki an cháso ta leftá, kernáo tin psichí mu,
tha válo mia fotiá sta psémata pu más chorízun,
stis píkres pu su charízun,
ne, tha páme makriá, eki pu óla archízun.
An den échis pia elpída,
egó kratáo lígo fos,
aftá pu thes egó ta ida
ton kósmo tha girísume
se mia trelí trochiá.
Páme makriá, sto tókso t’ uranu,
apáno s’ éna agéri tha vgume kápu allu,
páme makriá, fevgo ap’ ti duliá,
páme makriá, páme makriá.
|
