Κι άλλη μέρα ξημερώνει
μέσα στα αναφιλητά
κι η καρδιά μου λίγο ακόμη
και θα πάψει να χτυπά
Στο μυαλό μου τριγυρνάνε
όσα θέλω να σου πω
κι όλα αυτά που σε πονάνε
να τα σβήσω όπως μπορώ
Παραδέχομαι
ότι έφταιξα για όλα παραδέχομαι
μα μετάνιωσα το λέω και δεν ντρέπομαι
Παραδέχομαι
κι ας με βλέπεις μπρος τα πόδια σου να σέρνομαι
μα σε θέλω πίσω
μόνο εσένα σκέφτομαι
Παραδέχομαι, παραδέχομαι
Κι άλλη νύχτα οι εφιάλτες
θα μου κάψουν το κορμί
και θα αφήσουν μόνο στάχτες
στο σεντόνι το πρωί
Ξέρω πως σ’ έχω πικράνει
ξέρω σου ‘κανα κακό
μα ας τα σβήσουμε όλα φτάνει
μια ευκαιρία σου ζητώ
Παραδέχομαι
ότι έφταιξα για όλα παραδέχομαι
μα μετάνιωσα το λέω και δεν ντρέπομαι
Παραδέχομαι
κι ας με βλέπεις μπρος τα πόδια σου να σέρνομαι
μα σε θέλω πίσω
μόνο εσένα σκέφτομαι
Παραδέχομαι, παραδέχομαι
|
Ki álli méra ksimeróni
mésa sta anafilitá
ki i kardiá mu lígo akómi
ke tha pápsi na chtipá
Sto mialó mu trigirnáne
ósa thélo na su po
ki óla aftá pu se ponáne
na ta svíso ópos boró
Paradéchome
óti éfteksa gia óla paradéchome
ma metániosa to léo ke den ntrépome
Paradéchome
ki as me vlépis bros ta pódia su na sérnome
ma se thélo píso
móno eséna skéftome
Paradéchome, paradéchome
Ki álli níchta i efiáltes
tha mu kápsun to kormí
ke tha afísun móno stáchtes
sto sentóni to pri
Kséro pos s’ écho pikráni
kséro su ‘kana kakó
ma as ta svísume óla ftáni
mia efkería su zitó
Paradéchome
óti éfteksa gia óla paradéchome
ma metániosa to léo ke den ntrépome
Paradéchome
ki as me vlépis bros ta pódia su na sérnome
ma se thélo píso
móno eséna skéftome
Paradéchome, paradéchome
|