Με τα μάτια μαγεμένα σαν την πανσέληνο ανοιχτά
και με τα χείλη μεθυσμένα απ’ τα δικά σου τα φιλιά
μες τα χέρια σου ραγίζω και δε με νοιάζει πια στιγμή
στην αγκαλιά σου κι αν αφήσω την τελευταία μου πνοή!
Μόνο που με κοιτάς πεθαίνω, μόνο που με κοιτάς,
μόνο που μου μιλάς παθαίνω, μόνο που μου μιλάς,
μόνο που με φιλάς πεθαίνω, μόνο που με φιλάς
ξεμυαλίζομαι, παραλογίζομαι!
Μέχρι τώρα στη ζωή μου περιπλανήθηκα πολύ
κι αυτό που έψαχνε η ψυχή μου μόνο σε σένα το’ χει βρει,
ό, τι ζω εγώ μαζί σου άλλος δεν το ’ζησε κανείς,
χρυσό κλειδί του παραδείσου η κάθε λέξη που θα πεις
|
Me ta mátia mageména san tin pansélino anichtá
ke me ta chili methisména ap’ ta diká su ta filiá
mes ta chéria su ragizo ke de me niázi pia stigmí
stin agkaliá su ki an afíso tin teleftea mu pnoí!
Móno pu me kitás petheno, móno pu me kitás,
móno pu mu milás patheno, móno pu mu milás,
móno pu me filás petheno, móno pu me filás
ksemialízome, paralogizome!
Méchri tóra sti zoí mu periplaníthika polí
ki aftó pu épsachne i psichí mu móno se séna to’ chi vri,
ó, ti zo egó mazí su állos den to ’zise kanis,
chrisó klidí tu paradisu i káthe léksi pu tha pis
|