Παραμύθια | Paramíthia

Πάλι τα ίδια θα μου πεις, λέξεις κομμάτια σκόνη,
σ’ ένα συρτάρι του μυαλού, νιφάδες από χιόνι,
κι έχω ανάγκη μια φωνή να ξέρει να χαϊδεύει
χωρίς του θα υπομονή το τώρα να μαγεύει.

Κουράστηκα να περπατώ στου νου τα μονοπάτια
και εξηγήσεις να ζητώ από σκυμμένα μάτια.

Πάρε με, ταξίδεψέ με μακριά απ’ την αλήθεια,
πάρε με και κλείδωσέ με στα παλιά τα παραμύθια.

Στο τεντωμένο μου σχοινί μαζί μου θες ν’ ανέβεις,
φοβάμαι πως θα κουραστείς, γρήγορα θα κατέβεις,
πόσες αγάπες μάτωσαν στου χωρισμού την πύλη,
τα χείλη δίνουνε χαρά, πόνο τα ίδια χείλη.

Κι εσύ τα ίδια θα μου πεις μα κέντησε τις λέξεις,
μου φτάνει ένα μικρό κερί τη νύχτα μου να φέξεις.

Πάρε με, ταξίδεψέ με μακριά απ’ την αλήθεια,
πάρε με και κλείδωσέ με στα παλιά τα παραμύθια.

Páli ta ídia tha mu pis, léksis kommátia skóni,
s’ éna sirtári tu mialu, nifádes apó chióni,
ki écho anágki mia foní na kséri na chaidevi
chorís tu tha ipomoní to tóra na magevi.

Kurástika na perpató stu nu ta monopátia
ke eksigísis na zitó apó skimména mátia.

Páre me, taksídepsé me makriá ap’ tin alíthia,
páre me ke klidosé me sta paliá ta paramíthia.

Sto tentoméno mu schiní mazí mu thes n’ anévis,
fováme pos tha kurastis, grígora tha katévis,
póses agápes mátosan stu chorismu tin píli,
ta chili dínune chará, póno ta ídia chili.

Ki esí ta ídia tha mu pis ma kéntise tis léksis,
mu ftáni éna mikró kerí ti níchta mu na féksis.

Páre me, taksídepsé me makriá ap’ tin alíthia,
páre me ke klidosé me sta paliá ta paramíthia.