|
Πάρε με στ’ όνειρο μαζί σου
άλλο πρωί να μη με βρει
στον άδειο κόσμο τον επάνω
σ’ αυτή την άδικη ζωή
Πάρε με στ’ όνειρο μαζί σου
κοντά σου να ξενιτευτώ
πόσο ν’ αντέξω παραπάνω
της μοναξιάς τον πυρετό
Αχ πως σ’ αγαπώ για να πιστέψεις τι να πω
Πως είναι ο κόσμος αδειανός χωρίς εσένα
πως είναι η νύχτα μια πληγή χωρίς εσένα
πως είναι μαύρη η ζωή χωρίς εσένα
Δώσ’ μου του ονείρου σου τα μάτια, να ταξιδέψω εκεί που πας
στα μυστικά σου μονοπάτια, που χρόνια μόνος περπατάς
Δώσ’ μου του ονείρου σου τα μάτια, θέλω να ξέρω αν μ’ αγαπάς
ή μήπως μου κρατάς γινάτια, όταν σε κάνω και πονάς.
Αχ πως σ’ αγαπώ για να πιστέψεις τι να πω
Πως είναι ο κόσμος αδειανός χωρίς εσένα
πως είναι η νύχτα μια πληγή χωρίς εσένα
πως είναι μαύρη η ζωή χωρίς εσένα
|
Páre me st’ óniro mazí su
állo pri na mi me vri
ston ádio kósmo ton epáno
s’ aftí tin ádiki zoí
Páre me st’ óniro mazí su
kontá su na kseniteftó
póso n’ antékso parapáno
tis monaksiás ton piretó
Ach pos s’ agapó gia na pistépsis ti na po
Pos ine o kósmos adianós chorís eséna
pos ine i níchta mia pligí chorís eséna
pos ine mavri i zoí chorís eséna
Dós’ mu tu oniru su ta mátia, na taksidépso eki pu pas
sta mistiká su monopátia, pu chrónia mónos perpatás
Dós’ mu tu oniru su ta mátia, thélo na kséro an m’ agapás
í mípos mu kratás ginátia, ótan se káno ke ponás.
Ach pos s’ agapó gia na pistépsis ti na po
Pos ine o kósmos adianós chorís eséna
pos ine i níchta mia pligí chorís eséna
pos ine mavri i zoí chorís eséna
|
