Ήρθα μια μέρα με παρέα μου τον ήλιο
να δεις τι κάνουνε εκείνοι που αγαπούν
μα εγώ που νόμιζα δικιά μου την υφήλιο
είδα τα μάτια σου ψυχρά να με κοιτούν
Και ντράπηκα το φίλο μου τον ήλιο
και μιαν αξιοπρέπεια κειμήλιο
Και ντράπηκα το φίλο μου τον ήλιο
και μιαν αξιοπρέπεια κειμήλιο
Ήρθα το βράδυ και κρατούσα το φεγγάρι
ήθελε ο έρωτάς μου απόψε συντροφιά
μα εγώ που έστρωσα κουβέρτα στο χορτάρι
βρήκα το σώμα σου νεκρό χωρίς καρδιά
Και μου ‘πεσε απ’ τα χέρια το φεγγάρι
αυτή την προσβολή ποιος θα την πάρει
Και μου ‘πεσε απ’ τα χέρια το φεγγάρι
αυτή την προσβολή ποιος θα την πάρει
|
Ήrtha mia méra me paréa mu ton ílio
na dis ti kánune ekini pu agapun
ma egó pu nómiza dikiá mu tin ifílio
ida ta mátia su psichrá na me kitun
Ke ntrápika to fílo mu ton ílio
ke mian aksioprépia kimílio
Ke ntrápika to fílo mu ton ílio
ke mian aksioprépia kimílio
Ήrtha to vrádi ke kratusa to fengári
íthele o érotás mu apópse sintrofiá
ma egó pu éstrosa kuvérta sto chortári
vríka to sóma su nekró chorís kardiá
Ke mu ‘pese ap’ ta chéria to fengári
aftí tin prosvolí pios tha tin pári
Ke mu ‘pese ap’ ta chéria to fengári
aftí tin prosvolí pios tha tin pári
|