Αυτή την πόλη,
που στην καρδιά μου κουβαλάω
την αγαπάω
κι ας είναι τόσο άσχημη.
Στους άδειους δρόμους της γυρίζω
χωρίς να ξέρω που να πάω.
Μέσα στα βράδια της
η μοναξιά φαντάζει σαν επιγραφή.
Σβηστά τα κτίρια και το λιμάνι άδειο
στα καμπαρέ το πρόγραμμα τελείωσε νωρίς.
Σβήνουν τα φώτα κι ανάβω ένα τσιγάρο
κι απ’ τα Λιπάσματα η ώρα δείχνει τρεις.
Η μαύρη θάλασσα μου σφίγγει το λαιμό
σαν τα βαπόρια ακούνητος κι εγώ,
πίνω μια μπύρα θολώνει το μυαλό μου
κι όλες οι σκέψεις μου γλιστράνε στο νερό.
Σβηστά τα κτίρια και το λιμάνι άδειο
στα καμπαρέ το πρόγραμμα τελείωσε νωρίς.
Σβήνουν τα φώτα κι ανάβω ένα τσιγάρο
κι απ’ τα Λιπάσματα η ώρα δείχνει τρεις.
Αυτή την πόλη, που στην καρδιά μου κουβαλάω
δεν τη ξεχνάω όπου κι αν βρεθώ.
Μ’ έχει πληγώσει μα εγώ την αγαπάω
είναι μια γκόμενα που την αποζητώ
|
Aftí tin póli,
pu stin kardiá mu kuvaláo
tin agapáo
ki as ine tóso áschimi.
Stus ádius drómus tis girízo
chorís na kséro pu na páo.
Mésa sta vrádia tis
i monaksiá fantázi san epigrafí.
Svistá ta ktíria ke to limáni ádio
sta kabaré to prógramma teliose norís.
Svínun ta fóta ki anávo éna tsigáro
ki ap’ ta Lipásmata i óra dichni tris.
I mavri thálassa mu sfíngi to lemó
san ta vapória akunitos ki egó,
píno mia bíra tholóni to mialó mu
ki óles i sképsis mu glistráne sto neró.
Svistá ta ktíria ke to limáni ádio
sta kabaré to prógramma teliose norís.
Svínun ta fóta ki anávo éna tsigáro
ki ap’ ta Lipásmata i óra dichni tris.
Aftí tin póli, pu stin kardiá mu kuvaláo
den ti ksechnáo ópu ki an vrethó.
M’ échi pligósi ma egó tin agapáo
ine mia gkómena pu tin apozitó
|