Μες στα κρυφά μου όνειρα
τις νύχτες σε φωνάζω
ν’ ακούσεις της ψυχής μου τη φωνή
τραγούδια να σου λέει.
Κι απ’ τα παλιά σεντόνια μας
τη σκόνη την τινάζω
για να ’ρθεις πλάι μου να κοιμηθείς
στο σώμα μου που κλαίει.
Σ’ απόσταση αναπνοής
μαζί μου θέλω να καείς
να γίνουν στάχτη οι στιγμές της μοναξιάς μας,
να ξαναγίνουμε παιδιά
και να ’ναι πάντα στην καρδιά
σαν πενταήμερη εκδρομή ο έρωτάς μας.
Κάποιες στιγμές που χάνομαι
μηνύματα σου γράφω
πως είναι τα καράβια της ψυχής
στην άμμο αραγμένα.
Και τα παλιά τα λάθη μας
για πάντα διαγράφω,
μαζί μου να ’ρθεις
να ονειρευτείς ταξίδια μαγεμένα.
Σ’ απόσταση αναπνοής
μαζί μου θέλω να καείς
να γίνουν στάχτη οι στιγμές της μοναξιάς μας,
να ξαναγίνουμε παιδιά
και να ’ναι πάντα στην καρδιά
σαν πενταήμερη εκδρομή ο έρωτάς μας.
|
Mes sta krifá mu ónira
tis níchtes se fonázo
n’ akusis tis psichís mu ti foní
tragudia na su léi.
Ki ap’ ta paliá sentónia mas
ti skóni tin tinázo
gia na ’rthis plái mu na kimithis
sto sóma mu pu klei.
S’ apóstasi anapnoís
mazí mu thélo na kais
na ginun stáchti i stigmés tis monaksiás mas,
na ksanaginume pediá
ke na ’ne pánta stin kardiá
san pentaímeri ekdromí o érotás mas.
Kápies stigmés pu chánome
minímata su gráfo
pos ine ta karávia tis psichís
stin ámmo aragména.
Ke ta paliá ta láthi mas
gia pánta diagráfo,
mazí mu na ’rthis
na onireftis taksídia mageména.
S’ apóstasi anapnoís
mazí mu thélo na kais
na ginun stáchti i stigmés tis monaksiás mas,
na ksanaginume pediá
ke na ’ne pánta stin kardiá
san pentaímeri ekdromí o érotás mas.
|