Το πρόσωπό του σύννεφο
Το πέρασμά του μπόρα
Κι η ομορφιά του σύνορο
Για της καρδιάς τη χώρα
Απόψε ανοίγει ο άνεμος
Του νου τα παραθύρια
Για να περάσει ο άγγελος
Με τ’άχραντα μυστήρια
Στον ουρανό σκαρφάλωσα
Τον κόσμο να μετρήσω
Κι είδα την άσπρη θάλασσα
Που θα σε φέρει πίσω
Είδα κατάρτι γυρισμού
Κι ένα πουλί του νότου
Με το κρυφό μαράζι του
Και το παράπονό του
Πέντε γράμματα
Ταιριάξανε και κάναν την αγάπη
Πέντε γράμματα
Γεννήσανε τον πόνο και το δάκρυ
Πέντε γράμματα
μας παν ως του παράδεισου την άκρη
|
To prósopó tu sínnefo
To pérasmá tu bóra
Ki i omorfiá tu sínoro
Gia tis kardiás ti chóra
Apópse anigi o ánemos
Tu nu ta parathíria
Gia na perási o ángelos
Me t’áchranta mistíria
Ston uranó skarfálosa
Ton kósmo na metríso
Ki ida tin áspri thálassa
Pu tha se féri píso
Ida katárti girismu
Ki éna pulí tu nótu
Me to krifó marázi tu
Ke to paráponó tu
Pénte grámmata
Teriáksane ke kánan tin agápi
Pénte grámmata
Gennísane ton póno ke to dákri
Pénte grámmata
mas pan os tu parádisu tin ákri
|