|
Κίτρινα σαρακοφαγωμένα φύλλα
παλιά μου αρβύλα
με της φυσαρμόνικας τα πρίμα μπάσα
τροφή κι ανάσα.
Άκρη άκρη παίρνω τις γραμμές του τρένου
κυνηγημένος
τυλιγμένος στην καφέ μου καπαρντίνα
αχ αυτή η Αθήνα!
Έχει κάτι νύχτες
που κολλάν οι δείχτες
κι όλη η πόλη μοιάζει
ρεύμα που τινάζει.
Κρέμετ’ η ζωή μας επικεφαλίδα
πρώτη σελίδα
κι όλοι περιμένουμε την άλλη μέρα
μες στη φοβέρα.
Κόντρα στους πυραύλους κάνουμ’ εκδηλώσεις
διαδηλώσεις
μα κανείς αληθινά σ’ αυτή τη δίνη
φράγκο δε δίνει.
Όπου κι αν κοιτάξεις
τάξεις, παρατάξεις
τι να σε καλύψει
θάνατος και πλήξη.
Γίνεται παιχνίδι με χαρτιά στημένα
σημαδεμένα
πίνω και καπνίζω και την τύχη βρίζω
που δεν ορίζω.
Δίχως την αγάπη σου, πληγή και μούσα
δε θα μπορούσα
τίποτα σ’ αυτή την ερημιά να σώσω
και να τελειώσω.
Πάρε με κοντά σου
κάτω απ’ τα φτερά σου
πώς ν’ αντισταθώ
σε τούτο το χαμό;
|
Kítrina sarakofagoména fílla
paliá mu arvíla
me tis fisarmónikas ta príma bása
trofí ki anása.
Άkri ákri perno tis grammés tu trénu
kinigiménos
tiligménos stin kafé mu kaparntína
ach aftí i Athína!
Έchi káti níchtes
pu kollán i dichtes
ki óli i póli miázi
revma pu tinázi.
Krémet’ i zoí mas epikefalída
próti selída
ki óli periménume tin álli méra
mes sti fovéra.
Kóntra stus piravlus kánum’ ekdilósis
diadilósis
ma kanis alithiná s’ aftí ti díni
frágko de díni.
Όpu ki an kitáksis
táksis, paratáksis
ti na se kalípsi
thánatos ke plíksi.
Ginete pechnídi me chartiá stiména
simadeména
píno ke kapnízo ke tin tíchi vrízo
pu den orízo.
Díchos tin agápi su, pligí ke musa
de tha borusa
típota s’ aftí tin erimiá na sóso
ke na telióso.
Páre me kontá su
káto ap’ ta fterá su
pós n’ antistathó
se tuto to chamó;
|
