|
Πιο μακριά απ’ το βλέμμα σου
Ακούμπησε ένας δρόμος
Πάνω του για να ξεγλιστράς
Όταν σε βρίσκει ο χρόνος
Χρώμα να πιάνεις να σκορπάς
Σαν ξεθωριάζει αυτός ο κόσμος
Στης κάθε αρχής την αγκαλιά
Κι έχτισα μες τα μάτια σου
Μια πέτρινη αλήθεια
Με τη γροθιά σου να τη σπας
Αν γίνεται συνήθεια
Μη γίνει η μέρα σου βαριά
Και μπει η ζωή σε στεγανά
Μη κρύψεις τ’ όνειρο βαθιά
Μη ξεχνάς να μου γελάς
Πιο όμορφο τον κόσμο κάνεις
Σαν βαρκούλα στ’ ανοιχτά με χάνεις
Κι ας τις λέξεις να ν φωτιά
Καν’ το γυρισμό καράβι
Κι άσε τη μικρή θωριά ν’ ανάβει
Όλα μπορούν άμα το δεις
Να φτιάξουν τις ευχές σου
Να στάζει φως από ψηλά
Να φέγγουν οι στιγμές σου
Εσύ γεννάς τις προσευχές
Τους πάγους και τις πυρκαγιές
Κάνε σταγόνες τις βροχές
Μη ξεχνάς να μου γελάς
Πιο όμορφο τον κόσμο κάνεις
Σαν βαρκούλα στ’ ανοιχτά με χάνεις
Κι ας τις λέξεις να ’ν’ φωτιά
Καν’ το γυρισμό καράβι
Κι άσε τη μικρή θωριά ν’ ανάβει
|
Pio makriá ap’ to vlémma su
Akubise énas drómos
Páno tu gia na kseglistrás
Όtan se vríski o chrónos
Chróma na piánis na skorpás
San ksethoriázi aftós o kósmos
Stis káthe archís tin agkaliá
Ki échtisa mes ta mátia su
Mia pétrini alíthia
Me ti grothiá su na ti spas
An ginete siníthia
Mi gini i méra su variá
Ke bi i zoí se steganá
Mi krípsis t’ óniro vathiá
Mi ksechnás na mu gelás
Pio ómorfo ton kósmo kánis
San varkula st’ anichtá me chánis
Ki as tis léksis na n fotiá
Kan’ to girismó karávi
Ki áse ti mikrí thoriá n’ anávi
Όla borun áma to dis
Na ftiáksun tis efchés su
Na stázi fos apó psilá
Na féngun i stigmés su
Esí gennás tis prosefchés
Tus págus ke tis pirkagiés
Káne stagónes tis vrochés
Mi ksechnás na mu gelás
Pio ómorfo ton kósmo kánis
San varkula st’ anichtá me chánis
Ki as tis léksis na ’n’ fotiá
Kan’ to girismó karávi
Ki áse ti mikrí thoriá n’ anávi
|
