|
Εν μέσω πανικού, ένα βράδυ στην Ερμού
βρέθηκα μονάχος μου στ’ αλήθεια να ελπίζω
μέσα στην τρύπα αυτή πως θα ‘φτιαχνα μια ζωή
ν’ αξίζει έστω μια μέρα να τη ζήσω
Ποια καρδιά μπορεί να αντέξει;
ποια καρδιά από ‘δω αν δεν τρέξει;
Κάτω στο δρόμο αυτό εκεί πάλι θα χαθώ
ένα λόγο ψάχνοντας εκείνη την αιτία
αν έχει κάποιο νόημα αυτή η ιστορία
Ποιος παιδιά στ’ αλήθεια θ’ αντέξει;
ποιος παιδιά πρώτος θα πέσει;
Ήμουνα κακό παιδί που θέλει την ουσία
γιατί σ’ αυτά που μου ‘λεγαν δεν έβρισκα καμία
κι ένα πρωί μου έφυγες μ’ ακόμα δε με ξέχασες
γιατί ήταν το ταξίδι μας μια τρελή πορεία
Ποια καρδιά μπορεί να αντέξει;
Ποιος παιδιά μαζί μου θα τρέξει;
Κι αν τη στιγμή αυτή μ’ ακούς μονάχα εσύ
φτάνει ένα γέλιο σου να μάθω αν αξίζω
ακόμα δεν τελείωσα κι ό,τι μου ακύρωσα
εγώ ξανά στην πίστα μπαίνω και τ’ αρχίζω
Ποια καρδιά τον δρόμο θ’ αντέξει;
ποια καρδιά αν αίμα δεν τρέξει;
|
En méso paniku, éna vrádi stin Ermu
vréthika monáchos mu st’ alíthia na elpízo
mésa stin trípa aftí pos tha ‘ftiachna mia zoí
n’ aksízi ésto mia méra na ti zíso
Pia kardiá bori na antéksi;
pia kardiá apó ‘do an den tréksi;
Káto sto drómo aftó eki páli tha chathó
éna lógo psáchnontas ekini tin etía
an échi kápio nóima aftí i istoría
Pios pediá st’ alíthia th’ antéksi;
pios pediá prótos tha pési;
Ήmuna kakó pedí pu théli tin usía
giatí s’ aftá pu mu ‘legan den évriska kamía
ki éna pri mu éfiges m’ akóma de me kséchases
giatí ítan to taksídi mas mia trelí poria
Pia kardiá bori na antéksi;
Pios pediá mazí mu tha tréksi;
Ki an ti stigmí aftí m’ akus monácha esí
ftáni éna gélio su na mátho an aksízo
akóma den teliosa ki ó,ti mu akírosa
egó ksaná stin písta beno ke t’ archízo
Pia kardiá ton drómo th’ antéksi;
pia kardiá an ema den tréksi;
|
