Ατέλειωτο κι απόψε το ξενύχτι
κι εγώ σ’ αναζητώ σαν τον αλήτη,
ας ήξερα που πας, στα μάτια ποιον κοιτάς,
κι εμένα εφιάλτες με κερνάς.
Ποιος σ’ αγκαλιάζει αυτήν την ώρα, πες μου,
ποιος, μες στα χέρια σου ποιος γίνεται Θεός,
ποιος, ποιος σου παίρνει τα φιλιά που μου χρωστάς,
αχ! ας ήξερα απόψε που γυρνάς, που πας.
Ατέλειωτο κι απόψε το ξενύχτι
κι εγώ στης απουσίας σου το δίχτυ,
ας ήξερα που πας, για ποιον με ξεγελάς,
ολόκληρη ζωή πως την ξεχνάς.
Ποιος σ’ αγκαλιάζει αυτήν την ώρα, πες μου,
ποιος, μες στα χέρια σου ποιος γίνεται Θεός,
ποιος, ποιος σου παίρνει τα φιλιά που μου χρωστάς,
αχ! ας ήξερα απόψε που γυρνάς, που πας.
|
Atélioto ki apópse to kseníchti
ki egó s’ anazitó san ton alíti,
as íksera pu pas, sta mátia pion kitás,
ki eména efiáltes me kernás.
Pios s’ agkaliázi aftín tin óra, pes mu,
pios, mes sta chéria su pios ginete Theós,
pios, pios su perni ta filiá pu mu chrostás,
ach! as íksera apópse pu girnás, pu pas.
Atélioto ki apópse to kseníchti
ki egó stis apusías su to díchti,
as íksera pu pas, gia pion me ksegelás,
olókliri zoí pos tin ksechnás.
Pios s’ agkaliázi aftín tin óra, pes mu,
pios, mes sta chéria su pios ginete Theós,
pios, pios su perni ta filiá pu mu chrostás,
ach! as íksera apópse pu girnás, pu pas.
|