|
Είναι άνθρωποι κενοί δίχως αγάπη
Που δεν ξέρουν να πετάξουν μακριά.
Έχουν πνίξει την αγάπη με το δάκρυ,
Σε γελάνε και δεν έχουν ανθρωπιά…
Πως κουράστηκα να ζω με τις σκιές τους!
Τόσος κόσμος κι όλα γύρο μου κενά.
Πως βαρέθηκα τις ψεύτικες ματιές τους!
Τώρα φεύγω πριν μου δείξουν απονιά…
Ποιος τολμάει να μου δώσει την αγάπη;
Ποιος τολμάει να μου πει πως μ’ αγαπά;
Έχω μάθει να σκοτώνω την αγάπη,
Έχω μάθει να πεθαίνω σιωπηλά…
Είναι άνθρωποι κενοί που όλο ζητάνε
Και δεν ξέρουν τι σημαίνει συντροφιά,
Που τους δίνεις τη χαρά και την πετάνε
Και στο αίμα τους κυλάει η ψευτιά…
Πως κουράστηκα να ζω με τις σκιές τους!
Τόσος κόσμος κι όλα γύρο μου κενά.
Πως βαρέθηκα τις ψεύτικες ματιές τους!
Τώρα φεύγω πριν μου δείξουν απονιά…
Ποιος τολμάει να μου δώσει την αγάπη;
Ποιος τολμάει να μου πει πως μ’ αγαπά;
Έχω μάθει να σκοτώνω την αγάπη,
Έχω μάθει να πεθαίνω σιωπηλά…
|
Ine ánthropi keni díchos agápi
Pu den ksérun na petáksun makriá.
Έchun pníksi tin agápi me to dákri,
Se geláne ke den échun anthropiá…
Pos kurástika na zo me tis skiés tus!
Tósos kósmos ki óla giro mu kená.
Pos varéthika tis pseftikes matiés tus!
Tóra fevgo prin mu diksun aponiá…
Pios tolmái na mu dósi tin agápi;
Pios tolmái na mu pi pos m’ agapá;
Έcho máthi na skotóno tin agápi,
Έcho máthi na petheno siopilá…
Ine ánthropi keni pu ólo zitáne
Ke den ksérun ti simeni sintrofiá,
Pu tus dínis ti chará ke tin petáne
Ke sto ema tus kilái i pseftiá…
Pos kurástika na zo me tis skiés tus!
Tósos kósmos ki óla giro mu kená.
Pos varéthika tis pseftikes matiés tus!
Tóra fevgo prin mu diksun aponiá…
Pios tolmái na mu dósi tin agápi;
Pios tolmái na mu pi pos m’ agapá;
Έcho máthi na skotóno tin agápi,
Έcho máthi na petheno siopilá…
|
