Πόση μοναξιά, πόση μοναξιά,
πόση μοναξιά, γλυκιά μου,
αγκαλιάζει την καρδιά μου
από τη βραδιά που σαν μια σκιά
σ’ έβλεπα να χάνεσαι στα χέρια του βοριά.
Μες στην καταιγίδα που χανόσουνα
άγγελος τη νύχτα μου φαινόσουνα.
Κι έμειναν σημάδια από τα χνάρια σου
στη βρεγμένη γη και στα φύλλα της καρδιάς μου.
Από τη βραδιά που σαν μια σκιά
σ’ έβλεπα να χάνεσαι στα χέρια του βοριά.
Πόση μοναξιά, πόση μοναξιά,
πόση μοναξιά με πνίγει
από τότε που ’χεις φύγει,
από τη βραδιά που σαν μια σκιά
σ’ έβλεπα να χάνεσαι στα χέρια του βοριά.
Μες στην καταιγίδα που χανόσουνα
άγγελος τη νύχτα μου φαινόσουνα.
Κι έμειναν σημάδια από τα χνάρια σου
στη βρεγμένη γη και στα φύλλα της καρδιάς μου.
Από τη βραδιά που σαν μια σκιά
σ’ έβλεπα να χάνεσαι στα χέρια του βοριά.
|
Pósi monaksiá, pósi monaksiá,
pósi monaksiá, glikiá mu,
agkaliázi tin kardiá mu
apó ti vradiá pu san mia skiá
s’ évlepa na chánese sta chéria tu voriá.
Mes stin kategida pu chanósuna
ángelos ti níchta mu fenósuna.
Ki éminan simádia apó ta chnária su
sti vregméni gi ke sta fílla tis kardiás mu.
Apó ti vradiá pu san mia skiá
s’ évlepa na chánese sta chéria tu voriá.
Pósi monaksiá, pósi monaksiá,
pósi monaksiá me pnígi
apó tóte pu ’chis fígi,
apó ti vradiá pu san mia skiá
s’ évlepa na chánese sta chéria tu voriá.
Mes stin kategida pu chanósuna
ángelos ti níchta mu fenósuna.
Ki éminan simádia apó ta chnária su
sti vregméni gi ke sta fílla tis kardiás mu.
Apó ti vradiá pu san mia skiá
s’ évlepa na chánese sta chéria tu voriá.
|