Πόσο πολύ σε αγάπησα εγώ μονάχα το ξέρω
εγώ που κάποτε σ’ άγγιξα με τα μάτια της Πούλιας
και με τη χαίτη του φεγγαριού σ’ αγκάλιασα
και χορέψαμε μες στους καλοκαιριάτικους κάμπους
πάνω στη θερισμένη καλαμιά και φάγαμε μαζί το κομμένο τριφύλλι.
Mαύρη μεγάλη θάλασσα με τόσα βότσαλα τριγύρω στο λαιμό,
τόσα χρωματιστά πετράδια στα μαλλιά σου.
|
Póso polí se agápisa egó monácha to kséro
egó pu kápote s’ ángiksa me ta mátia tis Pulias
ke me ti cheti tu fengariu s’ agkáliasa
ke chorépsame mes stus kalokeriátikus kábus
páno sti therisméni kalamiá ke fágame mazí to komméno trifílli.
Mavri megáli thálassa me tósa vótsala trigiro sto lemó,
tósa chromatistá petrádia sta malliá su.
|